امشب زمين و آسمان گرديده پر شور و شعف
امشب تمام عرشيان بهر زيارت بسته صف
امشب که عيدي ميدهد بر عاشقان شاه نجف
امشب تو هم مستي کن و دل را بري کن از اسف
زيرا به دنيا آمده مظهر عزت و شرف

*ميلاد نور مبارک*

تصویر از سایت منجی گراف

اول شعبان مصادف است با سالروز درگذشت آیت‌الله شیخ حمد‌حسن نجفی، صاحب کتاب «جواهرالکلام» اثری برجسته در فقه شیعه. به همین مناسبت «ایبنا» مروری دارد بر تألیفات این اندیشمند مسلمان و کتاب‌هایی که در سال های اخیر درباره او و آثارش، منتشر شده‌ان

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، شیخ محمدحسن نجفی، فرزند شیخ باقر، معروف به صاحب جواهر و ملقب به «شیخ الفقهاء» از ارکان علمای شیعه و فقیه کاملی بود که در زمان زندگی‌اش، مرجعیت عامه داشت و مراتب کمالات او بر شیعه و سنی پوشیده نیست.

اصلیت او عراقی است و در نجف اشرف ساکن بود. در همان‌جا حوزه عظیمی برای علوم دینی داشت و ریاست مذهبی علمی عموم شیعیان از عرب و عجم را به عهده گرفت و شاگردان زیادی تربیت کرد. او شاگرد شیخ جعفر کاشف الغطاء و شاگرد شاگرد او سید جواد، صاحب «مفتاح الکرامه» است.

دوران زندگی صاحب «جواهرالکلام» زمینه رشد علمی و شکوفایی حوزه‌های علمیه فراهم بود و این به دلیل نهضت نوین علمی در فقه و اصول(بعد از فروافتادگی سراسری در قرون 11 و 12 هجری قمری) و اواخر قرن دوازدهم به دست موسس بزرگ، محمدباقر وحید بهبهانی و سپس تلاش‌های شاگردان وی، در کربلا و نجف بود. بخش بزرگی از این تحول و نشاط علمی، مرهون وجود گرانبهای «صاحب جواهر» است که بیانی شیرین و رسا، تدریس شیوا و دانش فراوان و جست‌وجوی پی‌گیرانه‌ای، در یافتن پاسخ برای مشکلات و مسایل فقهی و اصولی داشت.

ادامه »

حضرت خدیجه سلام الله علیها یکی از چهار زن کامل دنیاست

حضرت خدیجه

پدر او: خو يلد بن عبد الغري بن قُصَي بن كلاب است.
مادر او: فاطمه دختر زائده بن أصَم است.
تولد: سال 68 پيش از هجرت
فرزندان: قاسم، عبدا…، زينب، ام كلثوم، فاطمه و رقيه مي باشند.
لقب: طاهره
وفات: در ماه رمضان سال دهم بعثت و پس از سه روز بعد از وفات ابوطالب است.
پيغمبر(ص) او را در حجون دفن كرد و خود او را در قبر گذاشت و سال وفات او عام الاحزان (سال اندوه ها) ناميده شده است و خديجه به هنگام وفات 65 سال داشت.

***

حضرت خدیجه سلام الله علیها یکی از چهار زن کامل دنیا، اولین و بهترین همسر رسول خدا صلّی الله علیه وآله و سلّم و مادر فاطمه زهرا و طاهر* است.
کنیه او «ام هند» است و قبل از رسول خدا دو شوهر به نام‌های «عتیق بن عائذ» و «عمرو الکندی» داشت و از آنها فرزندانی به دنیا آورده بود.
جریان خواستگاری و ازدواج رسول خدا صلّی الله علیه وآله و سلّم با خدیجه خواندنی و مفصّل است. خدیجه به رسول خدا گفت:«من برای شما زنی را در نظر گرفته‌ام.»
رسول خدا فرمود:«او کیست؟»
خدیجه عرض کرد:« او کنیز شما خدیجه است.»
خدیجه که یکی از ثروتمندان عرب به شمار می آمد و نوشته اند هشتاد هزار شتر و پول های فراوانی در دست افراد مختلف برای تجارت داشت، وقتی می خواست با رسول خدا ازدواج کند، گفت:«به خدا قسم ای محمـد، اگر مال تو کم است، مال من زیاد است. کسی که خودش را در اختیار تو می‌گذارد، چگونه مالش را در اختیارت نگذارد؟! من با تمام اموال و کنیزانم در اختیار توام.»
خدیجه بعد از ازدواج با رسول خدا به عمویش، ورقه، فرمود:« این اموال مرا بگیر و نزد محمـد ببر و به او بگو من تمام اموال و بردگان و آنچه را در اختیار من است به او هدیه می‌کنم.»
ورقه این خبر را در بین زمزم و مقام ابراهیم با صدای بلند به گوش همه مردم رسانید و آنها را شاهد گرفت.

صفحات: 1· 2

از امام صادق(عليه السلام) روايت شده است كه چون ماه شعبان داخل مى شد، امام زين العابدين(عليه السلام) اصحاب خود را جمع مى كرد و مى فرمود: اى ياران من! مى دانيد اين چه ماهى است؟ اين ماه شعبان است، رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى فرمود: شعبان ماه من است پس براى محبّت به پيامبر(صلى الله عليه وآله)، و براى تقرّب به پروردگار خود، اين ماه را روزه بداريد، به حقّ آن خدايى كه جان على بن الحسين(عليهما السلام) در دست اوست سوگند ياد مى كنم كه از پدرم حسين بن على(عليهما السلام) شنيدم فرمود: از اميرمؤمنان(عليه السلام) شنيدم كه: هر كس ماه شعبان را براى محبّت به پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) و تقرّب به خداوند روزه بگيرد، خداوند او را دوست مى دارد و به كرامت خويش در روز قيامت نزديك مى كند، و بهشت را بر او واجب مى گرداند.

«وَلتَنظُر نَفسً مَا قَدَّمَت لِغَدٍ» 1
وهر کس باید بنگرد که برای فردای خود از پیش چه فرستاده است.
هر فردی باید بنگرد وببیند چه چیزی برای روز قیامتش مقدم داشته ،بدین معنا که باید اندیشه کند که چه چیز از پیش فرستاده ،عمل شایسته ای که او را نجات دهد یا عمل بدی که او را هلاک وپست نماید،زیرا اعمالب بر او وارد می شود.
«نگاه کردن در اعمالی که آدمی از پیش برای فردایش می فرستد امری دیگر غیر از تقوا است .یک مومن نیز باید در آنچه کرده  دوباره نظر کند.ببینید اگر عیبی داشته آن را بر طرف سازد.آیه به گونه عموم است که هر فردی باید اعمالی که انجام می دهد بنگرد.
این نوع خطاب با آنکه تکلیف در آن عمومی است ،به حسب طبع دلالت بر عتاب وسرزنش مومنان دارد نیز اشاره دارد بر اینکه افرادی که شایسته امتثال این دستور باشند در نهایت عده اندکی هستند.» 2

1  -حشر/18
2 -طباطبائی،المیزان،ج18،ص216-217

‘ من دنيا را طلاق دادم. خداي بزرگ مرا در آتش عشق و محبت سوزاند. مقياسها و معيارهاي جديد بر دلم گذاشت و خواسته هاي عادي و مادي و شخصي در نظرم حذف شد. روزگاري گذشت که دنيا و مافيها را سه طلاقه کردم و ازهمه چيز خود گذشتم. از همه چيز گذشتم و با آغوش باز به استقبال مرگ رفتم و اين شايد مهمترين و اساسي ترين پايه پيروزي من در اين امتحان سخت باشد.’

فرستادن خداوند متعال، انسانی را به سوی جن و انس، تا آنان را به راه حق دعوت کند و شرط آن، دعوی پیغمبری، اظهار معجزه، آگاهی از امور پنهان و دیدن فرشتگان است.
هدف از بعثت انبیا چیست؟
حکمت آفرینش اقتضا می‌کند که چون خداوند حکیم، چیزی را ایجاد می‌کند و مدت زمانی برای زیست آن مقرر می‌دارد، هر آنچه مورد نیاز آن شیء در دوران بقای وی باشد، فراهم سازد: «قالَ رَبّنَا الّذي أَعْطى‏ كُلّ شَيْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمّ هَدى» (طه/50).
انسان که موجودی اجتماعی خصلت و مدنی الطبع است، به بنی نوع خود در شئون زندگی نیازمند است. زندگی مشترک و متعاقب آن اصطکاک منافع، زمینه‌ساز اختلاف و کشمکش شدید خواهد بود: « كانَ النّاسُ أُمّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النّبِيِّينَ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتابَ بِالْحَقّ‏ِ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النّاسِ فيمَا اخْتَلَفُوا فيهِ…» (بقره/213) حال اگر قانونی جامع و متناسب با خلقت بر او حکمفرما نباشد، با وجود چنان اختلافی، محیط زندگی متشنج و غیر قابل زیست می‌گردد.
«قانون» نیز بایستی از جانب آفریدگار باشد؛ زیرا تنها کسی که به ابعاد گوناگون حیات و به درون و برون «آفریده» آگاه می‌باشد و به عوامل پیوستگی و گسیختگی «افراد جامعه» اطلاع و احاطه کامل دارد، آفریدگار او است.
«آورنده قانون» بایستی از جنس عمل کنندگان به قانون باشد؛ چه اینکه معاشرت و هم‌زیستی پیام‌رسان با گیرندگان پیام در «پذیرش پیام» دخالت تامّ داد، و دیگر این که با پیاده شدن قانون در عمل آورنده، حجت بر همگان تمام باشد که دگر نتوانند بگویند که این قانون عملی نیست.
پیامبر اسلام، کی مبعوث شد؟
این واقعه در سال چهلم عام الفیل و به نقل مورخان 6203 سال پس از هبوط آدم(ع) اتفاق افتاد. اما در اینکه کدام روز از ایام سال، این حادثه رخ داد؟ میان مورخان اختلاف است: مشهور شیعه امامیه، بیست و هفتم رجب، و قول مشهور فرق دیگر مسلمین، ماه رمضان است. یعقوبی می‌نویسد: هنگامی که رسول خدا(ص) مبعوث شد، چهل سال تمام از عمرش سپری گشته بود. بعثت وی در ماه ربیع الاول و به قولی، در رمضان، و از ماه های عجم در شُباط (اسفند) بود.
آغاز دعوت چگونه بود؟
دعوت رسول خدا و انذاری که در آغاز سورۀ «مدثّر» بدان مأمور گشت، از محیط خانه و زندگی خود وی شروع شد و نخست همسرش «خدیجه» دختر «خویلد» ایمان آورد و رسالت وی را تصدیق کرد و پیوسته رسول خدا را در تبلیغ و استقامت یاری می‌داد.
در همین محیط خانوادگی بود که «علی بن ابی طالب» پیش از همۀ مردان به رسول خدا ایمان آورد و با وی نماز گزارد و در آنچه از جانب خدا می‌آورد، تصدیقش می‌کرد.
مقریزی پس از نام بردن هشت نفر که پیش از همه اسلام آورده‌اند، می‌گوید:
اما علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم قرشی هاشمی، پس هرگز به خدا شرک نیاورده بود، چه خدای متعال خیر او را می‌خواست و او را در کفالت پسر عمویش سید المرسلین «محمّد» (ص) قرار داد. هنگامی که وحی به رسول خدا آمد و «خدیجه» را خبر داد و او هم تصدیق کرد، خدیجه و علی بن ابی طالب و زید بن حارثه با رسول خدا(ص) نماز می‌گزاردند. و موقعی که آن حضرت نزد کعبه نماز می‌گزارد و بیم آن می‌رفت که قریش مزاحم شوند، «علی» و «زید» او را محافظت می‌کردند.
……………………………………………………………………………………………………………
(معارف و معاریف، سید مصطفی حسینی دشتی، ج3، ص203 ـ 207، با تلخیص و ویرایش)