اگر حماسه بزرگ هشت سال دفاع مقدس را نمایشی از قدرت و عزت مسلمانان درچندین قرن گذشته بدانیم، سخنی به گزاف نگفته‌ایم و در این میان، نقش همه اقشار و افراد را باید لحاظ کرد و بدون تردید، نقش زنان مؤمن را باید دربالاترین درجه دانست. همان‌گونه که امام راحل(ره) تصریح فرمودند: «این پیروزی‌ها را ما از بانوان داریم قبل از این‌که از مردها داشته باشیم.بانوان عزیز ما اسباب این شدند که مردها هم جرأت و شجاعت پیدا کنند».(صحیفه نور ـ جلد 16 ـ صفحه 126)

به گزارش «تابناک»، باور این حقیقت ممکن است برای آنان که از دور دستی بر آتش داشته و یا با این مقوله بیگانه بوده‌اند، حیرت‌انگیز باشد اما برای کسانی که خود در کوران اینحادثه عظیم و کم‌نظیر بوده‌اند،‌ گوارا و لذت‌بخش است.

بنابر این گزارش، در میان حضور زنان صبور و فداکار، مادران بردبار شهدا و مفقودین ازجایگاه ویژه‌ای برخوردارند؛ مادرانی که به قول امام خمینی(ره): «جوان‌های خودشان را از دست می‌دهند و باز می‌گویند: باز هم یکی ـ دو تا داریم»(صحیفه نور ـ جلد 16 ـ صفحه 209)

زنان بزرگی که در جنگ پیش قدم ایثار و گذشتن از جگرگوشه‌های خود بودند که آن رهبر سفرکرده آن را سبب تقویت مردان می‌دانند. (صحیفه نور ـ جلد 19 ـ صفحه 270)

به مناسبت بزرگداشت شخصیت میرزای شیرازی رحمه الله علیه وقاطعیت این عالم فقیه در برابر بیگانگان به جهت  فتوای تاریخی ایشان در این روز  درباره این جریان این گونه نوشته شده است که:

جنبش تحريم توتون و تنباکو و فتواي تاريخي ميرزاي شيرازي از مهمترين رويدادهاي تاريخ معاصر مي باشد. جريان از اين قرار بود که ناصرالدين شاه در سفر سوم خود به اروپا در اثر ولخرجي هاي زياد و عياشي ها، پول هايش تمام شد و چون ديگر پولي در بساط نداشت امتيازي را در زمينه کشت، توزيع و فروش توتون و تنباکو به يکي از مشاوران و نزديکان نخست وزير انگليس به نام “ماژور تالبوت ” واگذار کرد و در مقابل 25 هزار ليره دريافت کرد. مطابق اين قرارداد کمپاني “رژي” بايد سالانه 15 هزار ليره به صندوق دولت ايران واريز مي کرد و در مقابل کشت و فروش توتون و تنباکو را در انحصار خود مي گرفت يعني از زارعان ارزان مي خريد و گران مي فروخت در جريان امضاي اين قرارداد عده اي از درباريان خصوصا امين السلطان، صدر اعظم، با دريافت رشوه هايي، نقش ايفا مي کردند. در مقابل اين قراداد، مردم شهرهاي مختلف به رهبري روحانيت به مخالفت و مقابله پرداختند و جنبش هايي در شيراز, به رهبري “سيد علي اکبر فال اسيري” , در تبريز به رهبري"حاج ميرزا جواد آقامجتهد” در اصفهان، به رهبري ” حاج شيخ محمدتقي آقانجفي” (که اولين بار حکم تحريم تنباکو را صادر کرد) و در تهران به رهبري ميرازي آشتياني برپا شد که با سرکوب دولت مواجه شد و عده اي از علما تبعيد شدند. در اين موقع سيد جمال الدين اسدآبادي به پيشنهاد سيدعلي اکبر فال اسيري که در تبعيد بود، نامه اي در اين رابطه به ميرزاي شيرازي نوشت. بعد از ارسال نامه ياد شده ميرزاي شيرازي تلگرافي به نزد شاه فرستاده و مي گويد کساني را که تبعيد کرده به کشور بازگرداند و در مورد قرارداد، مخالفت خود را ابراز مي کند, اما ناصرالدين شاه به اين تلگراف اعتنايي نکرد به همين خاطر ميرزاي شيرازي فتواي تاريخي خود را به اين شرح صادر کرد: “اليوم استعمال توتون و تنباکو باي نحو کان در حکم محاربه با امام زمان (عج) است.” با صدور اين فتوا جنبش عظيمي به راه افتاد تا آنجا که حتي در حرمسراي ناصرالدين شاه قليان ها را شکستند. اين جريان ادامه يافت در تاريخ 23 جمادي الاولي 1309 اعلاني در کوچه و بازار زده مي شود که: ” بر حسب حکم جناب ميرزاي شيرازي، اگر تا 48 ساعت ديگر امتياز دخانيات لغو نشود يوم آتيه جهاد است، مردم مهيا شويد". ناصرالدين شاه ابتدا قصد مقاومت داشت اما در مقابل جنبش مردمي عظيمي که به راه افتاده بود مجبور شد ابتدا امتياز داخله و سپس کل امتياز را لغو کند.

الف: سؤال شما از دوستی خداوند به دو صورت قابل فهم است: یکی آن که علامت محبت الهی به بندگان و آفریدهگان خود چیست و دیگر آن که نشانههای محبت او نسبت به یک بنده خاص چه چیزی است؟ در مورد مسئله اول نشانههای بسیاری از حضور محبت خدا نسبت به بندگان میتوان به دست داد.

حالات روحی، روانی ما میتواند نشان دهنده آن باشد. حقیقت این است که ما تا به کسی ارادت و محبتی نداشته باشیم، به دیدارش نمیرویم، او را به مهمانی دعوت نمیکنیم، از سخن گفتن با او اکراه داریم، نامهای برایش نمیفرستیم و تلفنی برای جویا شدن از احوالش نمینماییم. وجود هر یک از این اعمال نزد ما گویای محبتی درونی به طرف مقابلمان است.

بنابراین با همین قیاس کوچک میتوانیم پی به رابطه محبتآمیز خداوند با خویش بریم. قرآن این نامه بزرگ الهی، آیا برای کسی جز انسان فرستاده شده؟ آیا دعوت به عبادت به ویژه نماز و روزه آن هم در مواقع خاص، مفهومی جز محبت پروردگار دارد؟ آیا این خدا نیست که از رگ گردن به ما نزدیکتر و بین قلب ما و خود ما قرار دارد؟

دوست نزدیکتر از من به من است

وین عجبتر که من از وی دورم

امام سجادعلیهالسلام در دعای ابوحمزه ثمالی درباره این محبت خداوندی که تمامی عالم را فراگرفته، بسیار سخنان نغز آورده است. در جایی از این دعا میفرماید:

الحمد لله الذی أنادیه کلما شئتُ لحاجتی و أخلوا به حیث شئت لسرّی بغیر شفیع فیقضی لی حاجتی… و الحمد لله الذی تحبّب الی و هو غنی عنّی

امام، خدا را شکر کرده و میگویند: سپاس خدایی را که هر وقت خواستم او را برای رسیدن به حاجتی مخاطب ساختم و هر میل داشتم، بدون واسطه شفاعت کسی با او خلوت کردم و او حاجت را به جا آورد. سپاس خدایی را که به من محبت و نیکویی کرد، در حالی که کمتر نیازی به من نداشت.

در مورد مسئله دوم: بهترین راهی که میتوان فهمید که آیا خداوند مرا دوست دارد، این است که به قلب خود رجوع کرده و ببینم: آیا من او را دوست دارم و به آنچه برای من پسندیده و از من خواسته، راضی بوده و عشق میورزم؟ با او بودن و راز و نیاز با او را بهتر میپسندم و بر کارهای دیگر ترجیح میدهم؟ آیا دوستان او و نشانه های وی را دوست دارم؟

واضح است که خداوند با انجام فرائض و اعمالی که به آنها امر فرموده (مثل نماز، روزه، جهاد، امر به معروف، احترام به والدین و…) خشنود است و از منهیات ناراضی.

در روایتی از حضرت امام باقر همین معنا را مییابیم: خدا سه چیز را در سه چیز دیگر پوشانده: خشنودی اش را در طاعتش قرار داده، پس هیچ طاعتی را کم مشمار، شاید رضایت خدا در آن طاعت باشد. دوم: خشمش را در معصیت پوشانده، پس معصیتی را ناچیز مشمار، شاید خشم او در آن معصیت باشد. سوم: اولیائش را در مردمان پنهان کرده، پس کسی را تحقیر مکن! شاید همو ولی خدا باشد. بحارالانوار، ج 75، ص 187، حدیث 27.

بنابراین وقتی به کار خوبی دست میزنید و نیت قربة الی الله میکنید، در مسیر رضای الهی قرار گرفته اید امإ؛ وقتی به کار ناشایستی دست مییازید، از این رضایت دور شده اید.منبع

دیدار یار غائب - ملاقات حضرت آیة الله العظمی مرعشی نجفی، قدس سره

در ایام تحصیل علوم دینی و فقه اهل بیت، علیهم السلام، در نجف اشرف، شوق زیادی جهت دیدارجمال مولایمان بقیة الله الاعظم، عجل الله تعالی فرجه، داشتم با خود عهد کردم چهل شب چهارشنبه پیاده به مسجد سهله بروم، به این نیت که جمال آقا صاحب الامر، علیه السلام، را زیارت کنم و به این فوز بزرگ نایل شوم.

تا ۳۵ یا ۳۶ شب چهارشنبه ادامه دادم تصادفا در این شب رفتنم از نجف به تاخیر افتاد و هوا ابری و بارانی بود نزدیک شب وحشت و ترس وجود مرا فرا گرفت مخصوصا از زیادی قطاع الطریق و دزد‌ها، ناگهان صدای پایی را از پشت سر شنیدم که بیشتر موجب ترس و وحشتم گردید. برگشتم به عقب، سید عربی را با لباس اهل بادیه دیدم، نزدیک من آمد و با زبان فصیح گفت:‌ ای سید! سلام علیکم.

ترس و وحشت بکلی از وجودم رفت و اطمینان وسکون نفس پیدا کردم و تعجب آور بود که چگونه این شخص در تاریکی شدید، متوجه سیادت من شد و در آن حال من از این مطلب غافل بودم. به هر حال سخن می‌گفتیم و می‌رفتیم از من سؤال کرد:
کجا قصد داری؟
گفتم: مسجد سهله.
فرمود: به چه جهت؟
گفتم: به قصد تشرف و زیارت ولی عصر، علیه السلام.
مقداری که رفتیم به مسجد زید بن صوحان که مسجدکوچکی است نزدیک مسجد سهله رسیدیم داخل مسجدشده و نماز خواندیم و بعد از دعایی که سید خواند که، مثل آن بود که دیوار و سنگ‌ها با او آن دعا را می‌خواندند; احساس انقلابی عجیب در خود نمودم که از وصف آن عاجزم.

ادامه مطلب

ما هميشه و آن به‌­ آن مشمول عنايات حضرت هستيم،‌ همه عالم وجود نه فقط ما. اين نعمت­هايي كه خدا براي عامه مخلوقاتش ارزاني داشته، ‌به احترام و عنايات امام زمان­(عليه السلام) است. به دعا، ‌لطف و وجود امام زمان(عليه السلام) است؛ چون امام زمان(عليه السلام) روح عالم وجود است. لذا مي فرمايند : لولا الحجةُ لَساخَتِ الأرضُ.

نعمت­هاي حضرت لا تُعَدُ و لا تُحْصي است (إن تَعُدوا نعمَتَ اللهِ لا تُحْصوها … )1

كسي قدرت شمارش نعمت­هاي الهي را ندارد.

ادامه مطلب

خدا می داند در دفتر امام زمان (عجل الله فرجه) جزو چه کسانی هستیم! کسی که اعمال بندگان در هر هفته دو روز (دوشنبه و پنج شنبه) به او عرضه می شود. همین قدر می دانیم آن طور که باید باشیم نیستیم !

اسلام برخلاف دیگر نظام ها هنگامیکه مسئله رشد تولید را به عنوان ضرورت اجتماعی طرح میکند آن را براساس چهارچوب تمدن انسانی اعلام مینماید. آن تمدنی که مطابق با هدف های کلی جانشینی انسان درزمین باشد.

پایه های فکری و مبانی نظری درتشخیص حقیقت یک پدیده وچیستی آن تعیین کننده است. هنگامیکه سخن از تولید  ، تولید ملی، تولید داخلی، کار ، سرمایه ، سرمایه ملی و مانند آن میشود، مهمترین مسئله این است که درکدام بستر فکری وبراساس کدامین اندیشه ومکتب به آنها می نگریم. تفاوت درنگاه ها همه مسائل رادگرگون می نماید وشناخت ها را از یک پدیده ی واحد بسیار متفاوت ودر نتیجه انتظارات، خواسته ها ، بایدها و نباید ها وتکالیف انسانها را صورت بندی های گوناگونی خواهد بخشید واز همین منظر است که اختلاف در دیدگاه ها پدید آمده و توافق و تفاهم فکری را مشکل وسخت می نماید.
از این رو لازم است نگاهی کلی و البته گویا به زیربناهای فکری در اقتصاد اسلامی به مسئله تولید داشته باشیم تا در پرتو آن بتوانیم مواضع خود را منطبق بر آموزه های دینی به روشنی بیان کنیم.
شهید بزرگوار آیه الله سید محمد باقر صدر (ره) درباره تولید واهمیت آن در اقتصاد اسلامی می نویسد:

ادامه مطلب