پیامبر روزی از جمع مسلمانان حاضر در مسجد سوال کردند که:

” ای شی ء خیر للنساء”

چه روش وسیره ای برای زندگانی بانوان بهتر است؟

هر کس به فراخور معرفت خویش جوابی می داد،اما هیچ جوابی پیامبر را قانع نمیساخت.

در این هنگام سلمان فارسی که دران روزگارپیرمردی با وقاروپر ذکاوت و در میان آن جمع به لحاظ ایمان و معرفت بالاتر بود،با خود اندیشید که پاسخ این سوال دقیق از سطح عمومی اندیشه مردان فراتر است.از این روی،در بحبوبه اظهار نظرهای گوناگون ، خودرا به خانه زهرا(سلام ا..) که متصل به مسجد پیامبربود رسانید و پاسخ سوال را از یگانه دخترش جویا شد.

حضرت زهرا(س) در پاسخ پدر فرمودند:

“خیر للنساء ان لا یرین الرجال و لا یراهن الرجال”

برای زنان بهتراست که مردان نامحرم را نبینند و مردان نامحرم نیز ایشان را نبینند.

سلمان به جمع حاضردرمسجد بازگشت و پاسخ را طرح نمود پیامبر دانستند که این پاسخ از خود سلمان نیست، از این روی پرسیدند:این جواب را از که آموختی؟

سلمان عرضه داشت:سوال شما را از دخترتان پرسیدم و چنین پاسخ شنیدم.

پیامبر در این هنگام فرمودند:

جعلت فداها ابوها… ان فاطمه بضعه منی،

پدرش به فدایش باد… به راستی که فاطمه پاره ای از وجود من است.