فرستادن خداوند متعال، انسانی را به سوی جن و انس، تا آنان را به راه حق دعوت کند و شرط آن، دعوی پیغمبری، اظهار معجزه، آگاهی از امور پنهان و دیدن فرشتگان است.
هدف از بعثت انبیا چیست؟
حکمت آفرینش اقتضا می‌کند که چون خداوند حکیم، چیزی را ایجاد می‌کند و مدت زمانی برای زیست آن مقرر می‌دارد، هر آنچه مورد نیاز آن شیء در دوران بقای وی باشد، فراهم سازد: «قالَ رَبّنَا الّذي أَعْطى‏ كُلّ شَيْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمّ هَدى» (طه/50).
انسان که موجودی اجتماعی خصلت و مدنی الطبع است، به بنی نوع خود در شئون زندگی نیازمند است. زندگی مشترک و متعاقب آن اصطکاک منافع، زمینه‌ساز اختلاف و کشمکش شدید خواهد بود: « كانَ النّاسُ أُمّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النّبِيِّينَ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتابَ بِالْحَقّ‏ِ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النّاسِ فيمَا اخْتَلَفُوا فيهِ…» (بقره/213) حال اگر قانونی جامع و متناسب با خلقت بر او حکمفرما نباشد، با وجود چنان اختلافی، محیط زندگی متشنج و غیر قابل زیست می‌گردد.
«قانون» نیز بایستی از جانب آفریدگار باشد؛ زیرا تنها کسی که به ابعاد گوناگون حیات و به درون و برون «آفریده» آگاه می‌باشد و به عوامل پیوستگی و گسیختگی «افراد جامعه» اطلاع و احاطه کامل دارد، آفریدگار او است.
«آورنده قانون» بایستی از جنس عمل کنندگان به قانون باشد؛ چه اینکه معاشرت و هم‌زیستی پیام‌رسان با گیرندگان پیام در «پذیرش پیام» دخالت تامّ داد، و دیگر این که با پیاده شدن قانون در عمل آورنده، حجت بر همگان تمام باشد که دگر نتوانند بگویند که این قانون عملی نیست.
پیامبر اسلام، کی مبعوث شد؟
این واقعه در سال چهلم عام الفیل و به نقل مورخان 6203 سال پس از هبوط آدم(ع) اتفاق افتاد. اما در اینکه کدام روز از ایام سال، این حادثه رخ داد؟ میان مورخان اختلاف است: مشهور شیعه امامیه، بیست و هفتم رجب، و قول مشهور فرق دیگر مسلمین، ماه رمضان است. یعقوبی می‌نویسد: هنگامی که رسول خدا(ص) مبعوث شد، چهل سال تمام از عمرش سپری گشته بود. بعثت وی در ماه ربیع الاول و به قولی، در رمضان، و از ماه های عجم در شُباط (اسفند) بود.
آغاز دعوت چگونه بود؟
دعوت رسول خدا و انذاری که در آغاز سورۀ «مدثّر» بدان مأمور گشت، از محیط خانه و زندگی خود وی شروع شد و نخست همسرش «خدیجه» دختر «خویلد» ایمان آورد و رسالت وی را تصدیق کرد و پیوسته رسول خدا را در تبلیغ و استقامت یاری می‌داد.
در همین محیط خانوادگی بود که «علی بن ابی طالب» پیش از همۀ مردان به رسول خدا ایمان آورد و با وی نماز گزارد و در آنچه از جانب خدا می‌آورد، تصدیقش می‌کرد.
مقریزی پس از نام بردن هشت نفر که پیش از همه اسلام آورده‌اند، می‌گوید:
اما علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم قرشی هاشمی، پس هرگز به خدا شرک نیاورده بود، چه خدای متعال خیر او را می‌خواست و او را در کفالت پسر عمویش سید المرسلین «محمّد» (ص) قرار داد. هنگامی که وحی به رسول خدا آمد و «خدیجه» را خبر داد و او هم تصدیق کرد، خدیجه و علی بن ابی طالب و زید بن حارثه با رسول خدا(ص) نماز می‌گزاردند. و موقعی که آن حضرت نزد کعبه نماز می‌گزارد و بیم آن می‌رفت که قریش مزاحم شوند، «علی» و «زید» او را محافظت می‌کردند.
……………………………………………………………………………………………………………
(معارف و معاریف، سید مصطفی حسینی دشتی، ج3، ص203 ـ 207، با تلخیص و ویرایش)