نقل است که در زمان بهلول ،روزی شخصی تفسیری که بر قرآن کریم  نوشته بود نزد خلیفه می برد .بهلول در راه با او مصادف شد و پرسید: کجا می روی ؟گفت تفسیری را که نوشته ام نزد خلیفه می برم .بهلول گفت :مدتی بود که میخواستم تفسیر آیه ی ” ایاک نعبد وایاک نستعین “را بدانم ،بگو ببینم در تفسیر این آیه چه نوشته ای ؟آن شخص لختی اندیشید و از همان جا به سوی منزلش باز گشت .بهلول پرسید :کجا رفتی ؟ گفت: همان جا که تو مرا فرستادی.

ایاک نعبد برزبان ، دل در خیال این و آن

کفر است اگر گویی یکی ،شرک است اگر گویی دوتا

“نشان از بی نشان هاص ۳۷۷”