فرمود: گفتن «سبحان اللَّه، و لا اله الّا اللَّه، و حمد خدا را گفتن،
وقتى كه پروردگار متعال، آدم را آفريد، مرا از پشت او بيرون نمود، و دوست داشت فاطمه را از صلب من بيرون آرد، او را به صورت يك سيب در بهشت در آورد، و جبرئيل آن سيب را نزد من آورد و به من گفت: اى محمّد درود و رحمت و بركات خدا بر تو باد! گفتم: اى دوست من جبرئيل! بر تو باد درود و رحمت خدا و بركات او! آنگاه جبرئيل گفت: اى محمّد! خدا تو را سلام مى‏رساند، گفتم: ايمنى و تندرستى از جانب خداست و به سوى او باز خواهد گشت، گفت: اى محمّد، اين سيبى است كه خداى عزّ و جلّ از بهشت براى تو هديه فرستاده، من آن را گرفتم و به سينه خود نهادم، جبرئيل گفت: اى محمّد! خداوند جلّ جلاله مى‏فرمايد: اين سيب را نوش جان نما! چون آن سيب را شكافتم، نورى از آن تابيد كه من ترسان شدم. گفت: اى پيامبر خدا چرا آن را ميل نمى‏كنى؟ آن را بخور و نترس! زيرا آن نور بانوئى است كه در آسمان «منصوره» و در زمين «فاطمه» مى‏باشد. گفتم: اى دوست من جبرئيل چرا در آسمان «منصوره» و در زمين «فاطمه» است؟ گفت: بدين سبب در زمين «فاطمه» ناميده شده كه شيعيان خود را از جهنّم رهائى مى‏بخشد، ودشمنانش از محبّت وى بى‏بهره خواهند بود، و در آسمان بدين جهت «منصوره» است كه خداوند فرموده: يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ، بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ يعنى:
در آن روز (قيامت) مؤمنان به جهت يارى خدا كه هر فردى را بخواهد يارى دهد خرسند مى‏شوند (روم 30: 4 و 5).
منظور از اين يارى همان نصرتى است كه حضرت فاطمه سلام اللَّه عليها به دوستان خويش خواهد كرد.

معاني الأخبار / ترجمه محمدى، ج‏2، ص: 420

صفحات: 1· 2