برخي مي پرسند: مگر مي شود در زندگي مشترک مان به الگوي والايي مثل زندگي امام علي(ع) و حضرت زهرا(س) تأسي بجوييم؟!

شايد مقام و جايگاه بلند و دست نيافتني آن بزرگواران اين تصور را ايجاد مي کند که نمي توان به ايشان نزديک شد؟ اما اگر دوست داريد در زندگي به ويژه زندگي مشترکتان هر چه بيشتر به شيوه زندگي امام علي(ع) و حضرت فاطمه(س) نزديک شويد ولي نااميد از نزديک شدن به آن ها هستيد، حتما ادامه مطلب را بخوانيد.

ادامه »

رسیده عید و دلها شاد و خرم

همه در فکر دیدارند با هم

همه آماده اند سفره بچینند

به فکر سفره های هفت سینند

منم در سفره دارم هفت سن را

ولی توام شده با داغ زهرا

بود سین نخستین ، سیلی کین

به روی مادرم با دست سنگین

ببین بر سفره سین دومم را

که سویی نیست در چشمان زهرا

بگویم سین سوم تا بسوزی

که مادر سوخت بین کینه توزی

از این ماتم دل حیدر غمین است

که سین چهارمم سقط جنین است

به روی سفره سین پنجم اینست

سر سجاده اش زینب حزین است

شده سفره پر از اشک شبانه

ششم سین مانده سوت و کور خانه

چه گویم ای عزیز از سین آخر

بود آن سینه ی مجروح مادر

منبع : پایگاه اطلاع رسانی روح الامین

نظر شما درباره تقارن ایام فاطمیه و عید نوروز و نوع برخورد مردم با این مسئله و وظیفه آنها در این باره چیست؟

فاطمه کبری سلام الله علیها شرط عزت اولاد آل علی است؛ کسی که همه موجودیت خود را به پای اقامه ولایت حق و امیرالمومنین گذاشت و مهمترین دستاوردش ولایتمداری بود، از طرفی سال نو جریان فعل و انفعال طبیعی طبیعت است؛ زمان و عمر در طی سال می گذرد و هر کدام از ما متناسب با سن خود این فعل و انفعال طبیعی را دیده ایم و اگر زنده باشیم بقیه آن را هم خواهیم دید؛ این دو مفهوم و محتوا با هم فرق می کنند.

صفحات: 1· 2

کودک اسرئیلی : پدر من به من گفته شما شرور، تروریست و حیوان صفت هستید.

کودک فلسطيني: ولی پدر من چیزی بهم نگفته. آخه پدر تو اون رو کشته

امروز از غدیر خم آفتابی طلوع کرد که نه بر همه زمین، که بر همه خلقت تا دورترین ذرّات آن تابید. آفتابی که گرمایش حیات آفرینش بودو نورش مایه بیداری جان‏ها. آفتابی که طلوع کرد و هرگز به غروب فرو نخواهد نشست. آفتابی که نورش در عمق جان می‏نشیند و شور پرواز می‏دهد. آفتابی که در پرتو نورش تا بهشت می‏توان رفت. آفتابی که بهشت هم در انتظارش روز شماری‏ها کرد.
و امروز ما روز طلوع آن آفتاب را گرامی می‏داریم. مبارک باد طلوع آفتاب ولایت بر همه آنان که عاشق ولایتند

امیر در زبان عربی به معنی فرمانده، سلطان و رهبر است. بعد از اسلام، کسانی را که از سوی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و خلفا به فرماندهی ماموریت‌های جنگی منصوب می‌شدند امیر می‌نامیدند. اما عنوان «امیرالمومنین» به معنی خلیفه و فرمانده کل قوای اسلام و پیشوای مومنان است.

به اعتقاد علمای شیعه، «امیرالمومنین» عنوانی است که خدای تعالی به علی بن ابی طالب داده و هیچ کس دیگر، چه قبل و چه بعد از او، برازنده این لقب نیست. در حدیثی آمده است که پیامبر به اصحاب خود فرمود:«هنگام سلام به علی، او را امیرالمومنین خطاب کنید.» و در حدیث دیگری آمده است که:« خدا علی علیه السلام را امیرالمومنین نامیده است».

از حضرت صادق علیه السلام سئوال شد:«آیا به حضرت قائم ، لقب « امیرالمومنین » خطاب می‌شود؟» فرمود:«نه، این عنوان مخصوص علی علیه السلام است؛ هیچ‌کس، نه قبل از او و نه پس از او، سزاوار نیست به این نام نامیده شود، و هر کس چنین ادعایی کند کافر است». از اهل سنت نیز درباره اعطای لقب امیرالمومنین به امام علی روایات بسیاری در دست است؛ از جمله: ابونعیم اصفهانی در حیله الاولیاء از انس بن مالک روایت کرده است که رسول خدا درباره علی علیه السلام فرمود:«او امیرالمومنین و پیشوای نیکوکاران و فرمانده سواران مجاهد و خاتم اوصیاء است». نیز از ابن مردویه اصفهانی، از دانشمندان اهل سنت، نقل شده است که: جبرئیل در محضر رسول خدا علی علیه السلام را امیرالمومنین خواند. از ام سلمه روایتی نیز در این باره رسیده است. ولی در ظاهر، بنا بر عقیده اهل سنت، هر مسلمانی که به اجماع یا وصایت یا شوری برای امامت و فرماندهی کل قوای اسلام انتخاب شود، امیرالمومنین است. آنان می گویند این عنوان اولین بار بر خلیفه دوم عمر بن خطاب اطلاق شد و آنگاه در عهد خلفای راشدین دیگر و خلفای بنی امیه و بنی عباس نیز هر یک از خلفا «امیرالمومنین» خوانده می‌شدند. فقهای زیدی مذهب نیز این عنوان را حق شرعی هر امیر علوی می‌دانند که برای احقاق حق، قیام کند.

صفحات: 1· 2

مولای ما نمونه‌ی دیگر نداشته است
اعجاز خلقت است و برابر نداشته است

وقت طواف دور حرم، فکر می کنم
این خانه بی‌دلیل ترک بر نداشته است

دیدیم در غدیر که دنیا به جز علی
آیینه‌ای برای پیامبر نداشته است

سوگند می خورم که نبی شهر علم بود
شهری که جز علی در دیگر نداشته است

طوری ز چارچوب، در قلعه کنده است
انگار قلعه هیچ زمان در نداشته است

یا غیر لافتی صفتی در خورش نبود
یا جبرئیل واژه‌ی بهتر نداشته است

چون روز، روشن است که در جهل گم شده است
هر کس که ختم ناد علی بر نداشته است

این شعر استعاره ندارد برای او
تقصیر من که نیست برابر نداشته است

سید حمیدرضا برقعی

دل در جوشش ناب عرفه، وضو مي گيرد و در صحراي تفتيده عرفات، جاري مي شود. آن جا كه ايوان هزار نقش خداشناسي است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند. دل، بيقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسين (علیه السلام) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از ضريح اجابت، تصوير مي دهد و اين صحراي عرفات است كه با كلمات روحبخش دعاي امام حسين (علیه السلام) و اشك عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش مي كند. اشك و زمزمه ما را نيز بپذير، اي خداي عرفه.

عرفات نام جايگاهي است كه حاجيان در روز عرفه (نهم ذي الحجه) در آنجا توقف مي كنند و به دعا و نيايش مي پردازند و پس از برگزاري نماز ظهر و عصر به مكه مکرمه باز مي گردند و وجه تسميه آنرا چنين گفته اند كه جبرائيل عليه السلام هنگامي كه مناسك را به ابراهيم مي آموخت، چون به عرفه رسيد به او گفت :عرفت، و او پاسخ داد آري، لذا به اين نام خوانده شد. و نيز گفته اند سبب آن اين است كه مردم از اين جايگاه به گناه خود اعتراف مي كنند و بعضي آن را جهت تحمل صبر و رنجي مي دانند كه براي رسيدن به آن بايد متحمل شد. چرا كه يكي از معاني ،عرفه صبر و شكيبايي و تحمل است.

فَتَلَقي آدَمُ مِنْ رَبِّه كَلماتًُ فتابَ عَليهِ اِنَّه هو التَّوابُ الرّحيمْ

آدم از پروردگارش كلماتي دريافت داشت و با آن به سوي خدا بازگشت و خداوند، توبه او را پذيرفت، چه او توبه پذير مهربان است.

صفحات: 1· 2

به مناسبت روز عرفه و عيد قربان

روز عرفه :

عرفه ، روز نیایش و بخشش، و روز بارش چشم‏های خاکیان، بر شما آسمانیان مبارک.

……………..

خبردار،ای عزاداران، حسینـــون یاسی باشلاندی
اولونسون عالمه اعلان،حسینون یاسی باشلاندی
اولور کی نهم ذیحج،کی یعنــــــــی بایرام آخشامی
سحر کی کسدیلر قربان،حسینون یاسی باشلاندی…
شهادت اولین سفیر قیام اباعبدالله الحسین(ع) مسلـــــــم بن عقیل بر شما تسلیت باد

صفحات: 1· 2

.

 مرجع تقلیدحضرت آیت‌الله العظمی جوادی‌آملی، امروز در پایان درس خارج تفسیر خود در مسجد اعظم قم با اشاره به قرار گرفتن در آستانه روز عرفه و زیارت امام حسین‌(ع) در این روز، گفت: کسی که قدرت بدنی دارد، روزه عرفه را فراموش نکند؛ چرا که در روایات د اریم این روزها «ربیع مومن» است، چون روزهای آن برای روزه گرفتن کوتاه و شب‌های آن برای شب زنده‌داری طولانی است.

وی با تاکید بر تلاوت دعای روز عرفه، افزود: این دعای پرخیر و برکت را کاملا مطالعه و مباحثه کنید و فردا بعد از ظهر آن را تلاوت نماید.

حضرت آیت‌الله العظمی جوادی‌آملی با بیان این که ما بیش از هر چیزی به دعا نیاز داریم، اظهار داشت: اگر در کشور از نظر اقتصادی مشکل داریم، اما از نظر امنیت به فضل الهی کامل هستیم و هیچ‌گونه مشکلی نداریم.

این مرجع تقلید با اشاره به این که ما بیش از هر چیزی به دعا نیاز دارم، یادآور شد: در دعای خود از خدا بخواهید مشکلات اقتصادی حل گردد و نظامی که به وجود آمده و امنیتی که با خون‌های طاهر تامین شده است، آسیب نبیند.

ایام حج نزدیک شده حاجیا رفتن حج رفتن تا پاک بشن وسلوکی به سوی پروردگارشون داشته باشن وتوحیدی بشن وبرگردن وتوحید رو در جامعه هم گسترش بدهند.ممکنه شما غصه بخوردید که از این فیض محرم شدین اما
خیلی هم غصه نخورید به جاش یک نماز معرفی شده که در دهه اول ماه ذیحجه خونده میشه وثواب خوندنش مثل ثواب حج میمونه

نماز شبهاى دهه اول
در هر شب از آن بین نماز مغرب و عِشاء، این دو ركعت نماز را به جا آور؛ تا در ثواب با حاجیها شریك شوى،گرچه حج نكرده باشى.
در هر ركعت آن سوره «فاتحه الكتاب» و «اخلاص» و پس از آن، این آیه را بخوان: وَ وَاعَدْنَا مُوسىَ‏ ثَلَاثِینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً وَ قَالَ مُوسىَ‏ لِأَخِیهِ هَرُونَ اخْلُفْنىِ فىِ قَوْمِى وَ أَصْلِحْ وَ لَا تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِین

8 شوال سالروز تخريب بقيع / يوم
الهدم

تا به حال نام يوم الهدم را شنيده ايد؟ يوم الهدم يعني روز ويران کردن …

در هشتم شوال سال 1344 هجري قمري پس ازاشغال مکه ، وهابيان به سرکردگيعبدالعزيزبن سعود روي به مدينه آوردند وپس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر،سرانجام آن را اشغال نموده ، مأمورينعثماني را بيرون کردند و به تخريب قبورائمه بقيع و ديگر قبور هم چنين قبرابراهيم فرزند پيامبر اکرم - صلي اللهعليه و آله و سلم - قبور زنان آن حضرت ،قبر ام البنين مادر حضرت اباالفضلالعباس - عليه السلام - و قبر عبداللهپدر پيامبر و اسماعيل فرزند امام صادق -عليه السلام - و بسياري قبورديگرپرداختند. ضريح فولادي ائمه بقيع راکه در اصفهان ساخته شده بود و روي قبورحضرات معصومين امام مجتبي ، امام سجاد ،امام باقر و امام صادق - عليهم السلام -قرار داشت را از جا در آورده ، بردند .اما اين اولين حمله آنان به مدينه نبود .آنان در سال 1221 هجرينيز يک بار ديگر به مدينه هجوم برده ، پس از يک سال و نيممحاصره توانسته بودند آن شهر را تصزفکنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشيايگرانبهاي حرم پيامبر - صلي الله عليه وآله و سلم - و تخريب و غارت قبرستان بقيع
نمودند .

طبق نقل تاريخي آن ها در اين حمله چهرصندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس وياقوت گرانبها و حدود يکصد قبضه شمشيربا غلاف هاي مطلا به طلاي خالص و تزيين شده به الماس و ياقوت و … به يغما بردند .و اين نيزنخستين حمله آنان به مقدسات اسلامي نبود . صلاح الدين مختار نويسنده و مورخ وهابي در کتاب “تاريخ امملکه العربيه السعوديه کما عرفت” بخشي از افتخارات وهابيت در حمله به کربلاي معلي
را چينن شرح مي دهد : در سال 1216 اميرسعود در رأس نيروهاي بسياري از مردم نجد وحبوب و حجاز و تهامه و نواحي ديگر به قصد عراق حرکت نمود و در ماه ذي القعده بهشهر کربلا رسيد و آن را محاصره کرد . سپاه مذکور باروي شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند . بيشترمردم را در کوچه و بازار و خانه ها به قتل رسانيدند و نزديک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج شدند ، سپس در محلي به نام ابيض گرد آمدند . خمس اموالرا خود سعود برداشت و بقيه را به هر پياده يک سهم و به هر سوار دو سهم قسمت کرد .(چون به نظر آنها جنگ باکفار بود)

عثمان بن بشر از ديگر مورخان وهابي درباره حمله به كربلا چنين مي نويسد: “…گنبد روي قبر (يعني قبر امام حسين عليه السلام) را ويران ساختند و صندوق روي قبررا كه زمرد و ياقوت و جواهرات ديگر در آن نشانده بودند، برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره وقرآن هاي نفيس و جز آن‌ها يافتند، غارت كردند و نزديك ظهر از شهر بيرون رفتند درحالي كه قريب به 2000 تن از اهالي كربلا را
كشته بودند.”

جالب اين جاست كه مورخ مزبور نام كتاب خود را “عنوان المجد في تاريخ نجد” گذاشته و از اين وقايع به عنوان
نشانه‌هاي مجد و شكوه و عظكت وهابيت ياد كرده است!

اما اين فقط شيعيان و اماكن مقدسه آن‌ها نبودند كه وهابيان آثار مجد وشكوه خود را در آن به نمايش گذاشته‌اند،مكه مكرمه و طائف نيز از حملات آنان در امام نماند. “جميل صدقي زهاوي” در خصوص فتح طائف مي نويسد: “طفل شيرخواره را بر روي سينه مادرس سر بريدند، جمعي را كه مشغول فراگيري قرآن بودند كشتند، چون در خانه‌ها كسي باقي نماند، به دكان‌ها و مساجد رفتند و هر كس بود، حتي گروهي را
كه در حال ركوع و سجود بودند، كشتند.
كتاب‌ها را كه در ميان آن‌ها تعدادي مصحف شريف و نسخه‌هايي از صحيح بخاري و مسلم و ديگر كتب فقه و حديث بود، در كوچه و بازارافكندند و آنها را پيمال كردند.” سرزدن اين قبيل امور از پيروان محمد
بن عبدالوهاب شگفت نيست! تابعان كسي كه همه مسلمانان را كافر و مشرك مي دانست و مكه و مدينه را قبل از آنكه به دست وهابيان بيافتد، دارالحرب و دارالكفر!مي دانست. در كتاب “الدررالسنيه” مي خوانيم:

“وي - محمد بن عبدالوهاب - از صلوات بر پيامبر صلي الله عليه و اله نهي مي‌كرد و از شنيدن آن ناراحت مي‌شد. صلواتفرستنده را اذيت مي‌كرد و به سخت‌ترين وجه مجازات مي نمود.

حتي او دستور داد مرد نابيناي متديني را كه مؤذن بود و صوت خوشي داشت، چون به حرف او گوش نداده، بر پيامبر صلوات فرستاده بود، به قتل رسانند. بسياري از كتب مربوط به صلوات بر پيامبر صلي الله عليه و آله را به آتش كشيد و به هريك از پيروانش اجازه مي داد قرآن را مطابق فهم خود تفسير كند.”

محمد بن عبدالوهاب به نوبه‌ي خود در اعتقادات پيرو"ابن تيميه حنبلي” است، كه در قرن هشتم هجري مي‌زيسته است، از ابن تيميه عقايد جالبي نقل شده است. از جمله اينكه او خدا را جسم مي‌دانست! براي ذات مقدس خداوند دست و پا و چشم و زبان و دهان قائل بود! ابن بطوطه جهانگرد معروف در سفرنامه‌ي حود مي گويد: “ابن تيميه را بر منبر مسجد جامع دمشق ديدم كه مردم را موعظه مي‌كرد و مي‌گفت: خداوند به
آسمان دنيا مي‌آيد، همان گونه كه من اكنون فرود مي‌آيم! سپس يك پله از منبر پائين مي‌آمد!”

عقايد او آنچنان سخيف و بي‌مقدار بود كه خود اهل سنت وي را به زندان افكندند و در رد او كتب متعددي را به رشته تحرير درآوردند.

اين قطره‌اي كوچك از مرداب اعتقادات و عملكرد وهابيان در طول اين ساليان است. در طول اين دوران دانشمندان زيادي چه شيعه و چه سني به نقد عقايد وهابيت دست زده‌اند و به شبهات گوناگون آنان پاسخ داده‌اند. يكي از شبهات آنان مسأله‌ي بناء بر قبور است. آن‌ها ساختن بنا اعم از مسجد يا غير آن را بر قبر حرام
مي‌دانند. در اين نوشتار سعي مي كنيم پاسخي مناسب به شبهه‌ي مذكور بدهيم.
نخست آنكه: اين شبهه‌ي آنان را صريح آيه‌ي 21 سوره كهف دفع مي‌نمايد، كه در خصوص ماجراي اصحاب كهف از قول مومناني كه مي‌خواستند ياد اصحاب كهف را گرامي دارند مي فرمايد: لَنَتَّخِذَنَّ
عَلَيْهِم مَّسْجِدًا (بي ترديد بر روي قبور آنان مسجدي بنا مي كنيم) دوم آنكه: هنگام ظهور اسلام و در دوران فتوحان اسلامي بناهايي بر قبور انبياء گذشته وجود داشت. از جمله مي‌توان به قبر حضرت
داوود و حضرت موسي در بيت المقدس اشاره نمود. جالب اينجاست كه خليفه دوم كه طبق نظر اين آقايان از صحابه است و معصوم، خود براي انعقاد پيمان صلح به بيت المقدس رفت و پس از تسلط بر آن شهر،
اقدامي در راستاي از بين بردن اين قبور به عمل نياورد…

اما به راستي قومي كه در تاريخ نه چندان طولاني خود، چنان كه از زبان مورخين خودشان شنيديم قرآن‌ها را در
خيابان‌ها لگد مال ساختند و در قتل عام پيروان علي عليه السلام و ساير خلفا فرقي نگذاشتند و مجد خود را در غارت و قتل جستجو مي كردند، شايستگي اين را دارند كه مخاطب يك استدلال قرآني و يا حتي تاريخي قرار گيرند؟!

منبع: سایت دکتر قزوینی

11 مرداد سالروز شهادت آيت الله شيخ فضل الله نورى استخالی از لطف نیست اگر درباره نهضت تنباکووحضور شیخ فضل الله بخوانیم.

نهضت تنباکو یکی از اصیل ترین و مردمی ترین حرکت های اجتماعی، سیاسی ایران در دوران استبداد است. در زمانی که اروپا بعد از رنسانس پله های ترقی را می پیمود، برای بهره گیری از امکانات و منابع کشورهای جهان سوّم از طرق مختلف سعی در تسلط بر آنها داشت. از جمله این فعالیت ها گرفتن امتیاز انحصاری دخانیات توسط کمپانی انگلیسی در سال 1370 است، که غیر از زیان های جبران ناپذیر اقتصادی، استقلال سیاسی ایران را نیز نقض می نمود. شیخ فضل اللّه نوری به عنوان یکی از چهره های پیشتاز و مجتهدان پایتخت، نفوذ اجتماعی و بصیرت سیاسی مذهبی خویش را در پیشبرد هرچه بیشتر این جنبش به کار گرفت. شیخ در نهضت تنباکو شرکت فعال داشت و علاوه بر این که به عنوان رابط بین تهران و سامرا، مرکز تشیع در آن دوره عمل می کرد و میرزای شیرازی را از اخبار و اوضاع ایران آگاه می کرد، به آگاه کردن جامعه و حمایت از میرزای آشتیانی می پرداخت و هنگامی که شاه تصمیم به تبعید میرزای آشتیانی گرفت، او اولین عالمی بود که در حمایت از میرزای آشتیانی به منزل او رفت و از این زمان به عنوان شخصیت دوّم نهضت تنباکو در تهران شناخته شد.

وقتی نائب السطنه قصد جعلی نشان دادن فتوای میرزای شیرازی را داشت، شیخ فضل اللّه در جواب سؤال او که پرسید: «این تلگراف نزد کی و در کجا بوده؟» گفت: «نزد من و از سامرا برای من فرستاده شده است».

شیخ مفید از محمد بن جعفر و دیگران روایت کرده است که مردی از خویشاوندان امام زین ‌العابدین علیه السلام در برابر آن حضرت ایستاد و به فحش و ناسزا و دشنام پرداخت. امام پاسخی نداد. بعد از رفتن آن مرد، حضرت به همراهانش فرمود: شما گفته‌های این مرد را شنیدید، اکنون دوست دارم با من بیایید تا پاسخ مرا نیز بشنوید، عرض کردند: می‌آییم، ما نیز دوست داریم وی را پاسخ گوییم و ما هم حرفمان را به او بزنیم.
امام کفشش را پوشید و به راه افتاد. در بین راه این آیه کریمه را تلاوت می‌فرمود: … والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس و الله یحب المحسنین.(1)
«آن کسانی که خشم خویش را فرو می‌خورند و از خطای مردم در می‌گذرند (نیکوکارند و) خدا نیکوکاران را دوست دارد.»
ما (با خواندن این آیه) دانستیم که برخورد امام با آن شخص آن طور که ما فکر می‌کردیم نخواهد بود. حضرت رفت تا به در خانه آن مرد رسید و فرمود: به صاحب خانه بگویید علی بن الحسین (علیهماالسلام) بیرون در ایستاده! وی در حالی که آماده شرارت بود از خانه بیرون آمد و شک نداشت که امام برای تلافی آمده است.
اما امام سجاد علیه السلام با نرمی فرمود: برادر! تو اندکی پیش نزد من آمدی و آنچه خواستی گفتی، اگر آنچه گفتی در من هست من هم اکنون از خداوند آمرزش می‌طلبم و اگر در من نیست از خدا می‌خواهم تو را بیامرزد. آن مرد (شرمنده و خجل زده) میان دو چشمان حضرت را بوسید و عرض کرد: من چیزهایی را گفتم که در شما نبود و خودم بدانچه گفتم سزاوارترم.
راوی حدیث می‌گوید: آن مرد حسن بن الحسن (یعنی حسن مثنی) بوده است.(2)
” العَفوُ زَکاةُ الظَّفَرِ.(3)
زکات پیروزی، گذشت است.

حضرت علی علیه السلام
پی‌نوشت‌ها: 1- آل عمران /134‌.2- ارشاد مفید، ج 2، صص 145- 146.
3- نهج‌البلاغه، ترجمه شهیدی، ص 397.
منبع: جلوه‌های تقوا، ج 3، محمدحسن حائری یزدی

جانبازان، یادگاران روزهای عشق و حماسه اند؛ خاطرات مجسّم سال هایی که درهای آسمان

به روی عاشقان باز بود و فرشتگان در آسمانِ زمین گرم گلچینی بودند.

ولادت حضرت ابوالفضل(ع) و روز جانباز مبارک باد.

.

تصویر از سایت منجی گراف

اول شعبان مصادف است با سالروز درگذشت آیت‌الله شیخ حمد‌حسن نجفی، صاحب کتاب «جواهرالکلام» اثری برجسته در فقه شیعه. به همین مناسبت «ایبنا» مروری دارد بر تألیفات این اندیشمند مسلمان و کتاب‌هایی که در سال های اخیر درباره او و آثارش، منتشر شده‌ان

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، شیخ محمدحسن نجفی، فرزند شیخ باقر، معروف به صاحب جواهر و ملقب به «شیخ الفقهاء» از ارکان علمای شیعه و فقیه کاملی بود که در زمان زندگی‌اش، مرجعیت عامه داشت و مراتب کمالات او بر شیعه و سنی پوشیده نیست.

اصلیت او عراقی است و در نجف اشرف ساکن بود. در همان‌جا حوزه عظیمی برای علوم دینی داشت و ریاست مذهبی علمی عموم شیعیان از عرب و عجم را به عهده گرفت و شاگردان زیادی تربیت کرد. او شاگرد شیخ جعفر کاشف الغطاء و شاگرد شاگرد او سید جواد، صاحب «مفتاح الکرامه» است.

دوران زندگی صاحب «جواهرالکلام» زمینه رشد علمی و شکوفایی حوزه‌های علمیه فراهم بود و این به دلیل نهضت نوین علمی در فقه و اصول(بعد از فروافتادگی سراسری در قرون 11 و 12 هجری قمری) و اواخر قرن دوازدهم به دست موسس بزرگ، محمدباقر وحید بهبهانی و سپس تلاش‌های شاگردان وی، در کربلا و نجف بود. بخش بزرگی از این تحول و نشاط علمی، مرهون وجود گرانبهای «صاحب جواهر» است که بیانی شیرین و رسا، تدریس شیوا و دانش فراوان و جست‌وجوی پی‌گیرانه‌ای، در یافتن پاسخ برای مشکلات و مسایل فقهی و اصولی داشت.

ادامه »

حضرت خدیجه سلام الله علیها یکی از چهار زن کامل دنیاست

حضرت خدیجه

پدر او: خو يلد بن عبد الغري بن قُصَي بن كلاب است.
مادر او: فاطمه دختر زائده بن أصَم است.
تولد: سال 68 پيش از هجرت
فرزندان: قاسم، عبدا…، زينب، ام كلثوم، فاطمه و رقيه مي باشند.
لقب: طاهره
وفات: در ماه رمضان سال دهم بعثت و پس از سه روز بعد از وفات ابوطالب است.
پيغمبر(ص) او را در حجون دفن كرد و خود او را در قبر گذاشت و سال وفات او عام الاحزان (سال اندوه ها) ناميده شده است و خديجه به هنگام وفات 65 سال داشت.

***

حضرت خدیجه سلام الله علیها یکی از چهار زن کامل دنیا، اولین و بهترین همسر رسول خدا صلّی الله علیه وآله و سلّم و مادر فاطمه زهرا و طاهر* است.
کنیه او «ام هند» است و قبل از رسول خدا دو شوهر به نام‌های «عتیق بن عائذ» و «عمرو الکندی» داشت و از آنها فرزندانی به دنیا آورده بود.
جریان خواستگاری و ازدواج رسول خدا صلّی الله علیه وآله و سلّم با خدیجه خواندنی و مفصّل است. خدیجه به رسول خدا گفت:«من برای شما زنی را در نظر گرفته‌ام.»
رسول خدا فرمود:«او کیست؟»
خدیجه عرض کرد:« او کنیز شما خدیجه است.»
خدیجه که یکی از ثروتمندان عرب به شمار می آمد و نوشته اند هشتاد هزار شتر و پول های فراوانی در دست افراد مختلف برای تجارت داشت، وقتی می خواست با رسول خدا ازدواج کند، گفت:«به خدا قسم ای محمـد، اگر مال تو کم است، مال من زیاد است. کسی که خودش را در اختیار تو می‌گذارد، چگونه مالش را در اختیارت نگذارد؟! من با تمام اموال و کنیزانم در اختیار توام.»
خدیجه بعد از ازدواج با رسول خدا به عمویش، ورقه، فرمود:« این اموال مرا بگیر و نزد محمـد ببر و به او بگو من تمام اموال و بردگان و آنچه را در اختیار من است به او هدیه می‌کنم.»
ورقه این خبر را در بین زمزم و مقام ابراهیم با صدای بلند به گوش همه مردم رسانید و آنها را شاهد گرفت.

صفحات: 1· 2

‘ من دنيا را طلاق دادم. خداي بزرگ مرا در آتش عشق و محبت سوزاند. مقياسها و معيارهاي جديد بر دلم گذاشت و خواسته هاي عادي و مادي و شخصي در نظرم حذف شد. روزگاري گذشت که دنيا و مافيها را سه طلاقه کردم و ازهمه چيز خود گذشتم. از همه چيز گذشتم و با آغوش باز به استقبال مرگ رفتم و اين شايد مهمترين و اساسي ترين پايه پيروزي من در اين امتحان سخت باشد.’

فرستادن خداوند متعال، انسانی را به سوی جن و انس، تا آنان را به راه حق دعوت کند و شرط آن، دعوی پیغمبری، اظهار معجزه، آگاهی از امور پنهان و دیدن فرشتگان است.
هدف از بعثت انبیا چیست؟
حکمت آفرینش اقتضا می‌کند که چون خداوند حکیم، چیزی را ایجاد می‌کند و مدت زمانی برای زیست آن مقرر می‌دارد، هر آنچه مورد نیاز آن شیء در دوران بقای وی باشد، فراهم سازد: «قالَ رَبّنَا الّذي أَعْطى‏ كُلّ شَيْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمّ هَدى» (طه/50).
انسان که موجودی اجتماعی خصلت و مدنی الطبع است، به بنی نوع خود در شئون زندگی نیازمند است. زندگی مشترک و متعاقب آن اصطکاک منافع، زمینه‌ساز اختلاف و کشمکش شدید خواهد بود: « كانَ النّاسُ أُمّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النّبِيِّينَ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتابَ بِالْحَقّ‏ِ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النّاسِ فيمَا اخْتَلَفُوا فيهِ…» (بقره/213) حال اگر قانونی جامع و متناسب با خلقت بر او حکمفرما نباشد، با وجود چنان اختلافی، محیط زندگی متشنج و غیر قابل زیست می‌گردد.
«قانون» نیز بایستی از جانب آفریدگار باشد؛ زیرا تنها کسی که به ابعاد گوناگون حیات و به درون و برون «آفریده» آگاه می‌باشد و به عوامل پیوستگی و گسیختگی «افراد جامعه» اطلاع و احاطه کامل دارد، آفریدگار او است.
«آورنده قانون» بایستی از جنس عمل کنندگان به قانون باشد؛ چه اینکه معاشرت و هم‌زیستی پیام‌رسان با گیرندگان پیام در «پذیرش پیام» دخالت تامّ داد، و دیگر این که با پیاده شدن قانون در عمل آورنده، حجت بر همگان تمام باشد که دگر نتوانند بگویند که این قانون عملی نیست.
پیامبر اسلام، کی مبعوث شد؟
این واقعه در سال چهلم عام الفیل و به نقل مورخان 6203 سال پس از هبوط آدم(ع) اتفاق افتاد. اما در اینکه کدام روز از ایام سال، این حادثه رخ داد؟ میان مورخان اختلاف است: مشهور شیعه امامیه، بیست و هفتم رجب، و قول مشهور فرق دیگر مسلمین، ماه رمضان است. یعقوبی می‌نویسد: هنگامی که رسول خدا(ص) مبعوث شد، چهل سال تمام از عمرش سپری گشته بود. بعثت وی در ماه ربیع الاول و به قولی، در رمضان، و از ماه های عجم در شُباط (اسفند) بود.
آغاز دعوت چگونه بود؟
دعوت رسول خدا و انذاری که در آغاز سورۀ «مدثّر» بدان مأمور گشت، از محیط خانه و زندگی خود وی شروع شد و نخست همسرش «خدیجه» دختر «خویلد» ایمان آورد و رسالت وی را تصدیق کرد و پیوسته رسول خدا را در تبلیغ و استقامت یاری می‌داد.
در همین محیط خانوادگی بود که «علی بن ابی طالب» پیش از همۀ مردان به رسول خدا ایمان آورد و با وی نماز گزارد و در آنچه از جانب خدا می‌آورد، تصدیقش می‌کرد.
مقریزی پس از نام بردن هشت نفر که پیش از همه اسلام آورده‌اند، می‌گوید:
اما علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم قرشی هاشمی، پس هرگز به خدا شرک نیاورده بود، چه خدای متعال خیر او را می‌خواست و او را در کفالت پسر عمویش سید المرسلین «محمّد» (ص) قرار داد. هنگامی که وحی به رسول خدا آمد و «خدیجه» را خبر داد و او هم تصدیق کرد، خدیجه و علی بن ابی طالب و زید بن حارثه با رسول خدا(ص) نماز می‌گزاردند. و موقعی که آن حضرت نزد کعبه نماز می‌گزارد و بیم آن می‌رفت که قریش مزاحم شوند، «علی» و «زید» او را محافظت می‌کردند.
……………………………………………………………………………………………………………
(معارف و معاریف، سید مصطفی حسینی دشتی، ج3، ص203 ـ 207، با تلخیص و ویرایش)

÷

پدرم به یمن لطف تو بختم بلند خواهد شد / سرم به خاک رهت ارجمند خواهد شد
لبی که زمزمه درد میکند شب و روز / به یمن روزی تو پر نوشخند خواهد شد
روزت مبارک پدر

ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان شرافت زیادی دارند و در فضیلت آنها روایات بسیاری وارد شده است. از حضرت رسول (صلى الله علیه و آله) روایت شده كه: ماه رجب ماه بزرگ خدا است و ماهى در حرمت و فضیلت به آن نمى‏رسد و جنگیدن با كافران در این ماه حرام است و رجب ماه خدا است و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امت من است كسى كه یك روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودى خدای بزرگ می‌گردد و غضب الهى از او دور می گردد و درى از درهاى جهنم بر روى او بسته گردد. از حضرت موسى بن جعفر(علیهماالسلام) روایت شده است كه: هر كس یك روز از ماه رجب را روزه بگیرد، آتش جهنم یك سال، از او دور شود و هر كس سه روز از آن را روزه بگیرد بهشت بر او واجب می گردد. و همچنین فرمود كه: رجب نام نهرى است در بهشت که از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‏تر است. هر كس یك روز از رجب را روزه بگیرد البته از آن نهر بیاشامد. از امام صادق(علیه السلام) روایت است كه حضرت رسول اکرم( صلى الله علیه و آله) فرمود كه: ماه رجب ماه استغفار امت من است پس در این ماه بسیار طلب آمرزش كنید كه خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را “أصب” مى‏گویند زیرا كه رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته مى‏شود پس بسیار بگوئید: «أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ». ابن بابویه از سالم روایت كرده است كه گفت: در اواخر ماه رجب كه چند روز از آن مانده بود، خدمت امام صادق(علیه السلام)رسیدم. وقتی نظر مبارك آن حضرت بر من افتاد فرمود كه آیا در این ماه روزه گرفته‏اى؟ گفتم نه والله اى فرزند رسول خدا. فرمود كه آنقدر ثواب از تو فوت شده است كه قدر آن را به غیر از خدا كسى نمى‏داند به درستى كه این ماهى است كه خدا آن را بر ماه‌هاى دیگر فضیلت داده و حرمت آن را عظیم نموده و گرامی داشتن روزه دار را در این ماه بر خود واجب گردانیده است. پس گفتم یابن رسول الله اگر در باقیمانده این ماه روزه بدارم آیا به بعضى از ثواب روزه‏داران آن نائل مى‏گردم؟ فرمود: اى سالم هر كس یك روز از آخر این ماه را روزه بدارد خدا او را ایمن گرداند از شدت سكرات مرگ و از هول بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر كس دو روز از آخر این ماه را روزه بگیرد از صراط به آسانى بگذرد و هر كس سه روز از آخر این ماه را روزه بگیرد ایمن گردد از ترس بزرگ روز قیامت و از شدت‌ها و هول‌هاى آن روز و برات بیزارى از آتش جهنم به او عطا كنند. و بدان كه براى روزه ماه رجب فضیلت بسیار وارد شده است و روایت شده كه اگر شخصی قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه این تسبیحات را بخواند تا ثواب روزه آن را دریابد: سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لا یَنْبَغِى التَّسْبِیحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَكْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزََّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ .

لعنت به آنکه کرده جسارت به محضرت

تیری نشانده با سخن خود به پیکرت

نام تو آسمانیُّ و پاک و مقدَّس است

تو بی نظیری ُّو حرمی کرده باورت

اخلاص کاملی نقیُّ و مالک دلی

نفرین حق به دشمن پست و ستمگرت

قعر جهنَّم است و عذاب است و شعله ها…

سهم کسی که خصم شما بود و مَنظرت

هادیِّ آل فاطمه جانم فدای تو

جانها نثار راه تو و رسم اطهرت

تو مثل مرتضی ولیُّ و والیُّ و علی

من عاشق و فداییُّ و مجنون و نوکرت

دستی که بر علیه نگارم قلم زده

“تبَّت یداه” بریده به دستان لشکرت

هادیُّ و مهدیّند تمامیِّ عشق من

لعنت به آنکه کرده جسارت به محضرت

گوشه ای از پیام تسلیت شهادت آیت الله حکیم ، در بیانات مقام معظم رهبری

این شهید عزیز ، عالم مجاهدی بود که سال های متمادی برای احقاق حق ملت عراق با رژیم خبیث صدام مبارزه کرد و پس از سقوط آن مجسمه شر وفساد در مقابله بااشغالگران امریکایی و انگلیسی همچون سد محکمی ایستاد و مبارزه ای دشوار را با نقشه های شوم آنان آغاز کرد و خود را برای شهادت در راه این جهاد بزرگ و پیوستن به خیل شهیدان خاندان معظم آل حکیم و دیگر شهیدان علم و فضلیت در عراق آماده کرده بود.

نصایح آیت الله بهجت

ما می خواهیم هر چه دلمان می خواهد بکنیم، اما دیگران حق ندارند، به ما اسائه ای بکنند؛ ما خودمان، به نزدیکانمان، دوستانمان، هر چه بکنیم، بکنیم، اما دیگران، دشمنان، حق ندارند به ما اسائه ای بکنند.
آخر ما اگر خودمان را درست بکنیم، خدا کافی است، خدا هادی است. ما خودمان را نمی خواهیم درست بکنیم، اما از کسی هم نمی خواهیم آزار ببینیم. آنهایی که طبعشان آزار است، کار خودشان را می کنند، مگر اینکه یک کافی و یک حافظ جلوگیری بکند.
ما می خواهیم اگر دلمان خواست دروغ بگوییم، اما کسی به ما حق ندارد دروغ بگوید؛ ما ایذاء بکنیم دوستان خودمان را، خوبان را، اما بدها حق ندارند به ما ایذاء بکنند.
بابا با خدا بساز، کار را درست می کند. چرا در خلوت و جلوت، دلت هر چه می خواهد می کنی؟

[ اینجا] دار امتحان است، شما در فکر این باشید که خودتان را اصلاح بکنید، ما بین خودتان و خدایتان عایقی، مانعی پیدا نشود. اگر اصلاح کردید، رفع مانع کردید بین خودتان و خدا و وسائط [ انبیاء و اوصیاء] خدا اصلاح می کند ما بین شما و خلق.
حالا که این کارها را کرده ایم، باید توبه بکنیم، باید تضرع کنیم، با آن باب عالی و باب اعلی، باید به سوی او برویم [تا] ما را نجات بدهد، اول از شر خودمان و داخله خودمان، بعدها از شر خارجیها « أعدی عدوک نفسک التی بین جنبیک » این شهوات، این غضبهای بیجا، این شهوات بیجا، همه اش جنود شیاطین اند، جنود کفارند اینها، که در داخله خود آدم [هستند].
بالاخره، حالا که کار را به اینجا رساندیم، خودمان می دانیم دوایش استغفار است،[آیا استغفار] می کنیم؟
چاره ای نیست از اینکه باید به سوی خدا برویم، اگر به سوی خدا نرفتیم موانع هم اگر رفع بشود، موقتاً رفع می شود، دائماً رفع نمی شود. 
تا خودمان را اصلاح نکنیم و با خدا ارتباط نداشته باشیم، با نمایندگان خدا ارتباط نداشته باشیم، کارمان درست نمی شود؛ امروز تا فردا، تا پس فردا، این که کار نشد.
تا رابطه ما با ولی امر، امام زمان صلوات الله علیه قوی نشود، آیا کار ما درست می شود بدون اصلاح نفس؟

ما از خودمان هم باید بترسیم.

بابا بترس برای دین، بترس برای خدا، افسار خودت را نده به کسی که نمی شناسی، او را معیت نکن، کاملاً دور خودت را حفظ کن. 
باز هم نمی ترسیم از کسی! آیا توکل ما بر خدا زیاد است یا قوت ایمان ما زیاد است!! آری کسی نمی تواند ما را گول بزند!! بابا، از دوستان شما به شما مواصلت می کنند. نه از دشمنهای شما.

در خلوتمان با خدا، تضرعاتمان، توبه مان، نمازهایمان، عباداتمان، مخصوصاً دعای شریف « عظم البلاء و برح الخفاء » را بخوانیم؛ از خدا بخواهیم برساند صاحب کار را؛ با او باشیم. حالا اگر رساند؛رساند ! اگر نرساند، دور نرویم از کنار او، از رضای او دور نرویم. او می بیند، او می داند حرفهایی که ما به همدیگر می زنیم. او عین الله الناظره [است] و جلوتر از ماها می شنود حرف ما را؛ بلکه خودمان که حرف می زنیم این صدا از لب می آید به [طرف] گوش، فاصله ای دارد، او جلوتر از این فاصله، حرف خودمان را می شنود، از خودمان، کلام خودمان را؛ آن وقت [آیا] ما می توانیم کاری بکنیم که او نفهمد؟ می توانیم کاری بکنیم که او نداند؟

« والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته »

شما بزرگواران !!! چقدر آیت الله بهجت را میشناسید ؟

اگر حماسه بزرگ هشت سال دفاع مقدس را نمایشی از قدرت و عزت مسلمانان درچندین قرن گذشته بدانیم، سخنی به گزاف نگفته‌ایم و در این میان، نقش همه اقشار و افراد را باید لحاظ کرد و بدون تردید، نقش زنان مؤمن را باید دربالاترین درجه دانست. همان‌گونه که امام راحل(ره) تصریح فرمودند: «این پیروزی‌ها را ما از بانوان داریم قبل از این‌که از مردها داشته باشیم.بانوان عزیز ما اسباب این شدند که مردها هم جرأت و شجاعت پیدا کنند».(صحیفه نور ـ جلد 16 ـ صفحه 126)

به گزارش «تابناک»، باور این حقیقت ممکن است برای آنان که از دور دستی بر آتش داشته و یا با این مقوله بیگانه بوده‌اند، حیرت‌انگیز باشد اما برای کسانی که خود در کوران اینحادثه عظیم و کم‌نظیر بوده‌اند،‌ گوارا و لذت‌بخش است.

بنابر این گزارش، در میان حضور زنان صبور و فداکار، مادران بردبار شهدا و مفقودین ازجایگاه ویژه‌ای برخوردارند؛ مادرانی که به قول امام خمینی(ره): «جوان‌های خودشان را از دست می‌دهند و باز می‌گویند: باز هم یکی ـ دو تا داریم»(صحیفه نور ـ جلد 16 ـ صفحه 209)

زنان بزرگی که در جنگ پیش قدم ایثار و گذشتن از جگرگوشه‌های خود بودند که آن رهبر سفرکرده آن را سبب تقویت مردان می‌دانند. (صحیفه نور ـ جلد 19 ـ صفحه 270)

به مناسبت بزرگداشت شخصیت میرزای شیرازی رحمه الله علیه وقاطعیت این عالم فقیه در برابر بیگانگان به جهت  فتوای تاریخی ایشان در این روز  درباره این جریان این گونه نوشته شده است که:

جنبش تحريم توتون و تنباکو و فتواي تاريخي ميرزاي شيرازي از مهمترين رويدادهاي تاريخ معاصر مي باشد. جريان از اين قرار بود که ناصرالدين شاه در سفر سوم خود به اروپا در اثر ولخرجي هاي زياد و عياشي ها، پول هايش تمام شد و چون ديگر پولي در بساط نداشت امتيازي را در زمينه کشت، توزيع و فروش توتون و تنباکو به يکي از مشاوران و نزديکان نخست وزير انگليس به نام “ماژور تالبوت ” واگذار کرد و در مقابل 25 هزار ليره دريافت کرد. مطابق اين قرارداد کمپاني “رژي” بايد سالانه 15 هزار ليره به صندوق دولت ايران واريز مي کرد و در مقابل کشت و فروش توتون و تنباکو را در انحصار خود مي گرفت يعني از زارعان ارزان مي خريد و گران مي فروخت در جريان امضاي اين قرارداد عده اي از درباريان خصوصا امين السلطان، صدر اعظم، با دريافت رشوه هايي، نقش ايفا مي کردند. در مقابل اين قراداد، مردم شهرهاي مختلف به رهبري روحانيت به مخالفت و مقابله پرداختند و جنبش هايي در شيراز, به رهبري “سيد علي اکبر فال اسيري” , در تبريز به رهبري"حاج ميرزا جواد آقامجتهد” در اصفهان، به رهبري ” حاج شيخ محمدتقي آقانجفي” (که اولين بار حکم تحريم تنباکو را صادر کرد) و در تهران به رهبري ميرازي آشتياني برپا شد که با سرکوب دولت مواجه شد و عده اي از علما تبعيد شدند. در اين موقع سيد جمال الدين اسدآبادي به پيشنهاد سيدعلي اکبر فال اسيري که در تبعيد بود، نامه اي در اين رابطه به ميرزاي شيرازي نوشت. بعد از ارسال نامه ياد شده ميرزاي شيرازي تلگرافي به نزد شاه فرستاده و مي گويد کساني را که تبعيد کرده به کشور بازگرداند و در مورد قرارداد، مخالفت خود را ابراز مي کند, اما ناصرالدين شاه به اين تلگراف اعتنايي نکرد به همين خاطر ميرزاي شيرازي فتواي تاريخي خود را به اين شرح صادر کرد: “اليوم استعمال توتون و تنباکو باي نحو کان در حکم محاربه با امام زمان (عج) است.” با صدور اين فتوا جنبش عظيمي به راه افتاد تا آنجا که حتي در حرمسراي ناصرالدين شاه قليان ها را شکستند. اين جريان ادامه يافت در تاريخ 23 جمادي الاولي 1309 اعلاني در کوچه و بازار زده مي شود که: ” بر حسب حکم جناب ميرزاي شيرازي، اگر تا 48 ساعت ديگر امتياز دخانيات لغو نشود يوم آتيه جهاد است، مردم مهيا شويد". ناصرالدين شاه ابتدا قصد مقاومت داشت اما در مقابل جنبش مردمي عظيمي که به راه افتاده بود مجبور شد ابتدا امتياز داخله و سپس کل امتياز را لغو کند.

آیت الله العظمی بهجت : دو کلمه از شیخ انصارى; نقل شده است که بر علوّ مقام او دلالت دارد.

اول آن‌که: یکى از اهل علم حاجتى داشته و مدت‌ها به حرم مشرف مى‏شده و توسل مى‏کرده است، تا این‌که روزى، عربى را مى‏بیند که وارد حرم شد و عرض حاجت کرد (فرزندش بیمار بوده) و فوراً همان جا حاجتش برآورده شد؛ از این رو، خیلى ‏ناراحت مى‏شود و به اصطلاح، قهر مى‏کند و تصمیم مى‏گیرد از عراق برود. وقتى به محل اقامتش بر مى‏گردد، به او مى‏گویند: «چندین بار، خادم شیخ به سراغ شما آمد و شما نبودید». در همین وقت، دوباره خادم سر مى‏رسد. (او را به نزد شیخ فرا می خواند و او به خدمت شیخ شرفیاب می‌شود) سرانجام بعد از آن‌که شیخ، حوائج او (هزینه حج، منزل و عیال) را برآورد، به او مى‏فرماید: «شما نگاه نکنید به این‏ مردم. این‌ها را این طور عادت داده‏اند؛ اما شماها اگر خواستید حاجتتان برآورده شود، بر خشوع و خضوع خود در نماز بیفزایید».

کلام بزرگى است. کأنّ [گویی] مى‏فرماید که به این، أحوج [نیازمندتر]  هستید.

دوم آن‌که، ایشان مریض شده بودند و اهل علم و عرب‌ها به دیدنشان آمده، و طىّ عیادت گفته بودند: «ان‌شاءالله خوب ‏مى‏شوید». ایشان در پاسخ فرموده بود:

المَوتُ و الحیاةُ من عَوارِضِ البدنِ و السّوجُ سَوادُ الْوَجهِ فى الآخرة؛

مرگ و زندگانى از عوارض بدن است؛ ولى مصیبت، سیاه رویی در آخرت است.

نکته‏ هاى ناب، ص ۸۵٫

کلمه ای پرجاذبه، با خاصیتی سحرآمیز؛ به درخشندگی خورشید رخشان، به بخشندگی باران؛ به زیبایی ماه و به عظمت کوه؛ به عمق دریاها و به سرسبزی و بارآوری باغ ها و گلستان ها؛ به رازناکی جنگل ها و به لطافت شبنم ها.

نخستین و آخرین عشق انسان، چهره ای دلپذیر، صبحی روشنی بخش، خورشیدی که جان می بخشد و پدیده ای بسیار دل نواز در جهان خلقت.

مادرم! آن هنگام که نگاه پرمهر و نفوذت را نثار نگاه های تشنه محبت من می کنی و همانند سلطانی مقتدر، قلب آشفته و پر تلاطمم را آرامش می بخشی و کشتی طوفان زده ام را به ساحل امنیت می رسانی، آن گاه است که می خواهم جانم را نثار قدومت کنم. آن گاه که با قامتی خدنگ هر صبحدم بی خستگی و بدون بی حوصلگی دست نوازشگرت را که پر از مهر و صفاست، از سر شوق و علاقه بر سرم می کشی و برای دیدار با معبود بیدارم می سازی، به بزرگی و صفای تو بیشتر پی می برم.

آنگاه که به سویم می آیی و مأمنی برای خستگی های روح و جانم می شوی و دردهای زندگی ام را تسکین می بخشی، شرمنده بدی هایی می شوم که در حقت کرده ام.

چه شب ها که در کنار بستر بیماری ام تا صبح اشک ریختی و چون شمع سوختی چه زخم ها که به سبب ناسپاسی و غرور من، میهمان دلِ شکسته تو شد.

به راستی! تو زیباترین تابلوی خداوند هستی. تو تنها موجودی هستی که دوست داری بشنوی که فرزندت از خودت زیباتر، برتر و داناتر است و با شنیدن این کلمات و جملات، شکوفاتر می شوی. به راستی! دوستی مهربان تر و رفیقی دلسوزتر از تو وجود ندارد. بر پیشانی بلند تو که صحیفه ای از تمامی خوبی هاست، بوسه می زنم و در مقابل وجود باعظمتت، زانوی ادب بر زمین می زنم و برایت دعا می کنم.

برایم دعا کن مادر!

فرمایشات مقام معظم رهبری در بازدید دو و نیم ساعته از نمایشگاه کتاب  این بود.

«دولت موانع تولید و نشر کتاب را برطرف کند».

«فضای کتابخوانی باید توسعه و تعمیق پیدا کند».

سعی کنیم اطاعت پذیر باشیم و حرف ولی زمان خود را درک نمائیم

مادر؛ مادری که اگر چه در کربلا نبود، ولی دلش تا ابد در کربلا ماند و نگاهش بر افق، که آیا «کاروان عشق» را بازگشتی خواهد بود؟

مادری که دلش برای همیشه در کنار «نهر علقمه»، سوگ نشین فرزندی شد که نظیر نداشت در زیبایی و شجاعت!

مادری که دلش در میدان «قتلگاه» بود و نگاهش بر آسمان، که چه وقت، «ماه»، بار دیگر خواهد تابید!

مادری که یک عمر، دست از «حسین حسین» گفتن بر نداشت و تمام غریبانه هایش را، حتی سوگ عزیزانش را با نام حسین علیه السلام همراهی کرد!

مادری که «ام البنین علیهاالسلام » بود، ولی آیینه نگاهش از آسمان کربلا، تنها اشکِ خونین ستارگان را چید؛ آن گاه که راوی، از عبور نیزه ها روایت می کرد!ادمه مطلب

استاد شهيد آيت الله مطهري در 13 بهمن 1298 هجري شمسي در فريمان  واقع در 75 کيلومتري شهر مقدس مشهد در يک خانواده اصيل روحاني چشم به جهان مي گشايد. پس از طي دوران طفوليت به مکتبخانه رفته و به فراگيري دروس ابتدايي

مي پردازد. در سن دوازده سالگي به حوزه علميه مشهد عزيمت نموده و به تحصيل مقدمات علوم اسلامي اشتغال مي ورزد. در سال 1316 عليرغم مبارزه شديد رضاخان با روحانيت و عليرغم مخالفت دوستان و نزديکان، براي تکميل تحصيلات خود عازم حوزه علميه قم مي شود در حالي که به تازگي موسس گرانقدر آن آيت الله العظمي حاج شيخ عبدالکريم حائري يزدي ديده از جهان فروبسته و رياست حوزه را سه تن از مدرسان بزرگ آن آيات عظام سيد محمد حجت، سيد صدرالدين صدر و سيد محمد تقي خوانساري به عهد گرفته اند.

در دوره اقامت پانزده ساله خود در قم از محضر مرحوم آيت الله العظمي بروجردي (در فقه و اصول) و حضرت امام خميني ( به مدت 12 سال در فلسفه ملاصدرا و عرفان و اخلاق و اصول) و مرحوم علامه سيد محمد حسين طباطبائي (در فلسفه : الهيات شفاي بوعلي و دروس ديگر) بهره مي گيرد. قبل از هجرت آيت الله العظمي بروجردي به قم نيز استاد شهيد گاهي به بروجرد مي رفته و از محضر ايشان استفاده مي کرده است. مولف شهيد مدتي نيز از محضر مرحوم آيت الله حاج ميرزا علي آقا شيرازي در اخلاق و عرفان بهره هاي معنوي فراوان برده است. از اساتيد ديگر استاد مطهري مي توان از مرحوم آيت الله سيد محمد حجت ( در اصول) و مرحوم آيت الله سيد محمد محقق داماد (در فقه) نام برد. وي در مدت اقامت خود در قم علاوه بر تحصيل علم، در امور اجتماعي و سياسي نيز مشارکت داشته و از جمله با فدائيان اسلام در ارتباط بوده است. در سال 1331 در حالي که از مدرسين معروف و از

اميدهاي آينده حوزه به شمار مي رود به تهران مهاجرت مي کند. در تهران به تدريس در مدرسه مروي و تأليف و سخنرانيهاي تحقيقي مي پردازد. در سال 1334 اولين جلسه تفسير انجمن اسلامي دانشجويان توسط استاد مطهري تشکيل مي گردد. در همان سال تدريس خود در دانشکده الهيات و معارف اسلامي دانشگاه تهران را آغاز مي کند. در سالهاي 1337 و 1338 که انجمن اسلامي پزشکان تشکيل مي شود .استاد مطهري از سخنرانان اصلي اين انجمن است و در طول سالهاي 1340 تا 1350 سخنران منحصر به فرد اين انجمن مي باشد که بحثهاي مهمي از ايشان به يادگار مانده است.

کنار امام بوده است به طوري که مي توان سازماندهي قيام پانزده خرداد در تهران و هماهنگي آن با رهبري امام را مرهون تلاشهاي او و يارانش دانست. در ساعت 1 بعد از نيمه شب روز چهارشنبه پانزده خرداد 1342 به دنبال يک سخنراني مهيج عليه شخص شاه به وسيله پليس دستگير شده و به زندان موقت شهرباني منتقل مي شود و به همراه تعدادي از روحانيون تهران زندانی مي گردد. پس از 43 روز به دنبال مهاجرت علماي شهرستانها به تهران و فشار مردم، به همراه ساير روحانيون از زندان آزاد مي شود.

پس از تشکيل هيئتهاي موتلفه اسلامي، استاد مطهري از سوي امام خميني همراه چند تن ديگر از شخصيتهاي روحاني عهده دار رهبري اين هيئتها مي گردد. پس از ترور حسنعلي منصور نخست وزير وقت توسط شهيد محمد بخارايي کادر رهبري هيئتهاي موتلفه شناسايي و دستگير مي شود ولي از آنجا که قاضي يي که پرونده اين گروه تحت نظر او بود مدتي در قم نزد استاد تحصيل کرده بود به ايشان پيغام مي فرستد که حق استادي را به جا آوردم و بدين ترتيب استاد شهيد از مهلکه جان سالم بدر مي برد. سنگينتر مي شود. در اين زمان وي به تأليف کتاب در موضوعات مورد نياز جامعه و ايراد سخنراني در دانشگاهها، انجمن اسلامي

کردن محتواي نهضت اسلامي پزشکان، مسجد هدايت، مسجد جامع نارمک و غيره ادامه مي دهد. به طور کلي استاد شهيد که به يک نهضت اسلامي معتقد بود نه به هر نهضتي، براي اسلامي کردن محتواي نهضت تلاشهاي ايدئولوژيک بسياري نمود و با اقدام به تأسيس حسينيه ارشاد نمود و با کجرويها و انحرافات مبارزه سرسختانه کرد. در سال 1346 به کمک چند تن از دوستان اقدام به تأسيس حسينيه ارشاد نمود به طوري که مي توان او را بنيانگذار آن موسسه دانست. ولي پس از مدتي به علت تکروي و کارهاي خودسرانه و بدون مشورت يکي از اعضاي هيئت مديره و ممانعت او از اجراي طرحهاي استاد و از جمله ايجاد يک شوراي روحاني که کارهاي علمي و تبليغي حسينيه زير نظر آن شورا باشد سرانجام در سال 1349 عليرغم زحمات زيادي که براي آن موسسه کشيده بود و عليرغم اميد زيادي که به آينده آن بسته بود در حالي که در آن چند سال خون دل زيادي خورده بود از عضويت هيئت مديره آن موسسه استعفا داد و آن را ترک گفت.

در سال 1348 به خاطر صدور اعلاميه اي با امضاي ايشان و حضرت علامه طباطبايي و آِيت الله حاج سيد ابوالفضل مجتهد زنجاني مبني بر جمع اعانه براي کمک به آوارگان فلسطيني و اعلام آن طي يک سخنراني در حسينيه ارشاد دستگير شد و مدت کوتاهي در زندان تک سلولي به سربرد. از سال 1349 تا 1351 برنامه هاي تبليغي مسجدالجواد را زير نظر داشت و غالباً خود سخنران اصلي بود تا اينکه آن مسجد و به دنبال آن حسينيه ارشاد تعطيل گرديد و بار ديگر استاد مطهري دستگير و مدتي در بازداشت قرار گرفت. پس از آن استاد شهيد سخنرانيهاي خود را در مسجد جاويد و مسجد ارک و غيره ايراد مي کرد. بعد از مدتي مسجد جاويد نيز تعطيل گرديد. در حدود سال 1353 ممنوع المنبر گرديد و اين ممنوعيت تا پيروزي انقلاب اسلامي ادامه داشت.

اما مهمترين خدمات استاد مطهري در طول حيات پر برکتش ارائه ايدئولوژي اصيل اسلامي از طريق درس و سخنراني و تأليف کتاب است. اين امر خصوصاً در سالهاي 1351 تا 1357 به خاطر افزايش تبليغات گروههاي چپ و پديد آمدن گروههاي مسلمان چپ زده و ظهور پديده التقاط به اوج خود مي رسد. گذشته از حضرت امام، استاد مطهري اولين شخصيتي است که به خطر سران سازمان موسوم به « مجاهدين خلق ايران » پي مي برد و ديگران را از همکاري با اين سازمان باز مي دارد و حتي تغيير ايدئولوژي آنها را پيش بيني مي نمايد. در اين سالها استاد شهيد به توصيه حضرت امام مبني بر تدريس در حوزه علمي قم هفته اي دو روز به قم عزيمت نموده و درسهاي مهمي در آن حوزه القا مي نمايد و همزمان در تهران نيز درسهايي در منزل و غيره تدريس مي کند. در سال 1355 به دنبال يک درگيري با يک استاد کمونيست دانشکده الهيات! زودتر از موعد مقرر بازنشسته مي شود. همچنين در اين سالها استاد شهيد با همکاري تني چند از شخصيتهاي روحاني، «جامعه روحانيت مبارز تهران » را بنيان مي گذارد بدان اميد که روحانيت شهرستانها نيز به تدريج چنين سازماني پيدا کند.

گرچه ارتباط استاد مطهري با امام خميني پس از تبعيد ايشان از ايران به وسيله نامه و غيره استمرار داشته است ولي در سال 1355 موفق گرديد مسافرتي به نجف اشرف نموده و ضمن ديدار با امام خميني درباره مسائل مهم نهضت و حوزه هاي علميه با ايشان مشورت نمايد. پس از شهادت آيت الله سيد مصطفي خميني و آغاز دوره جديد نهضت اسلامي، استاد مطهري به طور تمام وقت درخدمت نهضت قرار مي گيرد و در تمام مراحل آن نقشي اساسي ايفا مي نمايد. در دوران اقامت حضرت امام در پاريس، سفري به آن ديار نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ايشان گفتگو مي کند و در همين سفر امام خميني ايشان را مسؤول تشکيل شوراي انقلاب اسلامي مي نمايد. هنگام بازگشت امام خميني به ايران مسؤوليت کميته استقبال از امام را شخصاً به عهده مي گيرد و تا پيروزي انقلاب اسلامي و پس از آن همواره در کنار رهبر عظيم الشأن انقلاب اسلامي و مشاوري دلسوز و مورد اعتماد براي ايشان بود تا اينکه در ساعت بيست و دو و بيست دقيقه سه شنبه يازدهم ارديبهشت ماه سال 1358 در تاريکي شب در حالي که از يکي از جلسات فکري سياسي بيرون آمده بود يا گلوله گروه نادان و جنايتکار فرقان که به مغزش اصابت نمود به شهادت مي رسد و امام و امت اسلام در حالي که اميدها به آن بزرگمرد بسته بودند در ماتمي عظيم فرو مي روند.

سلام و درود خدا بر روح پاک و مطهرش.

منبع:روشنگری

سخنانی از  مقام معظم رهبری درباره اهمیت خلیج فارس

اخيرا كويتيها اطلس تاريخ اسلام را درست كرده‌اند كه از محتوايش اطلاعى ندارم؛ ولى از لحاظ طبع، كتاب خيلى بزرگى است. پارسال، امير كويت دو نسخه از آن را براى من فرستاد كه من يك نسخه‌اش را به كتابخانه‌ى نهاد رياست جمهورى دادم و نسخه‌ى ديگر را در كتابخانه‌ى خودم نگه داشتم. اطلس تاريخ اسلام توسط كويتيها درست شده كه تقريبا بدون استثنا مورد استفاده‌ى همه‌ى مسلمانهاست. اين‌كه مى‌گويم تقريبا، به اين دليل است كه «خليج فارس» را «خليج عربى» نوشته است كه اگر الان به ما پول دستى هم بدهند، حاضر نيستيم اين كتاب را در كتابخانه‌هاى خودمان ترويج و يا به فارسى ترجمه كنيم؛ چون «خليج عربى» دروغ است. اگر يك وقت خواستيم اين را برگردانيم، حتما «خليج فارس» خواهيم نوشت. البته، يك جا هم از دستشان در رفته و تصوير يكى از نقشه‌هاى قديمى را چاپ كرده‌اند و «الخليج الفارسى» را به‌كار برده‌اند. با اين‌كه همه جا و در همان نقشه‌هاى قديمى، اين اصطلاح را عوض كرده‌اند، ولى يك جا تصادفا براى اتمام حجت، در اين كتاب به اين بزرگى و با اين همه خرج چاپ، اصطلاح «الخليج الفارسى» را نوشته‌اند.

غرضم اين بود كه گاهى اوقات تاريخ و جغرافيا را مى‌نويسند، اما نكته‌يى در آن هست كه ما نسبت به آن حساسيم. حالا اين از جهت مليش بود كه البته الان خليج فارسى و عربى براى ما فقط ملى هم نيست؛ سياسى و اعتقادى هم است.

حضرت صديقة طاهره، دخت پيامبر اكرم صلّي الله عليه وآله و سلّم ستايشگران بي‌شمار دارد و از فضايل، مناقب و مقامات عالية او ستايش‌هاي فراواني شده است. دوست و دشمن، به كمال و عظمت او اعتراف كرده و جلالت شأن وي را ستوده‌اند.
ذات لايزال الهي، بزرگ‌ترين ستايشگر بانوي دو جهان است و نخستين وصف‌كنندة جلال و كمال فاطمة طاهره خداوند متعال جلّ جلاله مي‌باشد؛ مدح و ثناي آن سيدة نسوان در لسان وحي، مكرراً آمده، قرآن كريم نيز آياتي در مدح و ثناي ايشان دارد؛ گاهي به صورت خصوصي و دگرگاه به صورت محوريت عده‌اي خاص از آن كانون شرف و افتخار ياد كرده است.
چنان‌كه درمواردي احاديث شريفه، بيانگرستايش خداوند بزرگ از زهراي طاهره است. اكنون براي هريك از اين سه مورد نمونه‌اي ارائه مي‌نماييم:
1. فاستجاب لهم ربّهم انّي لا اضيع عمل عامل منكم من ذكر او انثي (1)
خداوند، ذكر و نيايش اولوالالباب و سحرخيزان پاكدل را اجابت كرده و مي‌فرمايد: « من پاداش عمل هيچ عمل‌كننده‌اي را از مرد و زن، ضايع نخواهم كرد.»

صفحات: 1· 2

طلوع خورشيد انقلاب اسلامي در ايران و برچيده شدن بساط طاغوتيان ، موجب به خطر افتادن منافع نامشروع استكبار جهاني و به تبع آن .مقابله با حركت الهي مردم ايران را در پي داشت .

جنگي ناخواسته كه با هدف تامين منافع مستكبران توسط ايادي خود فروخته آنان به ايران اسلامي تحميل شد و موقعيتي را فراهم آورد تا غيور مردان كفر ستيز ارتش اسلام دوشاوش نيروهاي مردمي ، جهاد گران و سپاه پاسداران توانايي هاي خود را در عرصه هاي جهاد ، دفاع و فناوري نظامي به نمايش بگذارند.آنان با همتي والا و با انجام 22 عمليات پدافندي و آفندي تا پايان سال 1359، راه را بر دشمن طغيانگر بستند و پس از آن نيز با اجراوشركت در بيش از 90 عمليات تا پايان جنگ مردانه ايستادند و تاكنون نيز حافظ اين مرزو بوم بوده اند .آنان مردان مردي بوده اند كه در اطاعت از فرمان رهبري ، و با بصيرت كامل و بدون هيچ درنگي به ميدان مبارزه و جهاد شتافتند و عليرغم همه سختي ها و مشكلات سينه هايشان را در مقابل انواع سلاحهاي شيطاني سپر ساختندو توطئه دشمن را در نطفه خفه كردند

ادامه »

یادم می آید یک روز در محضر رهبر عالی قدر انقلاب بودم.

یکی از آقایان سوال کرد:

“درباره شهادت حضرت فاطمه(سلام الله علیها) بالاخره 75 روز بعد از رحلت صحیح است یا 95روز؟”
رهبر عالی قدر پاسخ واقعا حکیمانه ای دادند و فرمودند:
“برای شما چه فرقی می کند کدامیک صحیح باشد خداوند خواست که مردم بیشتر به یاد مادر ما باشند و بیشتر برای مادر ما عزاداری و بیان فضائل ایشان را بکنند.”

يا زهرا-ملتمس دعا

بعضى گمان مى کنند و بعضى هم تعمّد دارند که این تصوّر را ایجاد کنند که همراهى و مماشات با اهل سنّت) که مسلمانند و باید حقوق و اموالشان محترم شمرده شود (به معناى دست برداشتن از اعتقادات شیعه است.

شیعه  نیوز

گفت ما را هفت وادی در ره است

چون گذشتی هفت وادی،درگه است

وا نیامد در جهان زین راه کس

نیست از فرسنگ آن آگاه کس           

چون نیامد باز کس زین راه دور

چون دهندت آگهی ای ناصبور؟

چون شدند آن جایگه گم سر به سر

کی خبر بازت دهد ای بی خبر؟

هست وادی طلب آغاز کار

وادی عشق است از آن پس ، بی کنار

پس سیم وادی است آن معرفت

پس چهارم وادی استغنا صفت

هست پنجم وادی توحید پاک

پس ششم وادی حیرت صعبناک

هفتمین وادی فقر است و فنا

بعد از این روی روش نبود تو را

در کشش افتی روش گم گرددت

گر بود یک قطره قلزم گرددت

عطار نیشابوری

تابوت را زخانه زهرا که می برد؟

از بیت جبرئیل صفا را که می برد؟

مولا که سر نهاده به دیوار ،بی قرار

خونابه را زپهلوی زهرا که می برد؟

وقتی که کوچه تنگ ودلی سنگ می شود

طفل صغیر را به تماشا که می برد؟

با باغبان خسته بگویید در بهار

آتش به باغ تازه شکوفا که می برد؟

چشمان کودکان به پدر خیره مانده است

تابوت را به شانه اش آیا که می برد؟

لعن الله من قتلک و لعن الله من ظلمک و لعن الله من غصب حقک یا اُمّاه