حضرت فاطمه عليهاالسلام رابطه انس خود را با خداوند و عبادت و نيايش ‍ با تمام وجود را مرهون تربيت پيامبر صلى الله عليه و آله است . او در خانه اى به دنيا آمد كه در آن شيوه پرستش پروردگار دائما در صحنه نمايش ‍ بود. از خردسالى بانگ و نواى آسمانى تكبير را مى شنيد، زمزمه هاى مناجات مادر و پدر را استماع مى كرد.

آن گاه كه مادر را از دست داد، پدرى بسان مادر او را در برگرفت و به رشد و تربيت او همت گماشت ، همان پدرى كه ثلث آخر شب در حال احيا و عبادت بود و فاطمه عليهاالسلام خردسال گاهى تماشاگر پدر در عبادت و زمانى همپاى پدر در عبادت مى شد و طبيعى است در اين بيدارى و همگامى با خلوت شب و روح سحر انس و آشنائى يافت .

ادامه »

حضرت امام صادق عليه السلام  فرمود كه ما امر مى‏كنيم اطفال خود را به تسبيح فاطمه عليها السلام چنان كه امر مى‏كنيم ايشان را به نماز، پس مداومت كن آن را كه مداومت نكرد آن را بنده‏اى كه بدبخت شود
و هم از آن حضرت عليه السلام است كه فرمود كه تسبيح حضرت فاطمه زهرا عليها السلام در هر روز عقيب هر نماز دوست‏تر است نزد من از هزار ركعت نماز در هر روز
و مروى است از حضرت باقر عليه السلام كه فرمود كه نيست بنده‏اى كه عبادت كند خداى را به چيزى از سپاس و ذكر و بزرگى حق تعالى افضل از تسبيح فاطمه زهرا عليها السلام، و اگر مى‏بود چيزى افضل از آن هر آينه عطا مى‏كرد آن را پيغمبر صلى الله عليه و آله به فاطمه عليها السلام
و كيفيّت آن بر اين نحو است كه سى و چهار مرتبه گفته مى‏شود اللَّه اكبر و سى و سه مرتبه الْحَمْدُ للَّهِ و سى و سه مرتبه سبحان اللَّه كه مجموع صد فصل باشد.

مجموعه رسائل در شرح احاديثى از كافى، ج‏2، ص:383

روايت كرده‏ اند كه امير المؤمنين عليه السّلام به مردى از بنى سعد فرمود:
آيا نميخواهى از وضع و حال خودم و فاطمه زهرا با تو سخنى باز گويم، (و چنين حكايت فرمود) فاطمه در خانه من بود، و به تنهائى آب از چاه مى‏كشيد و در مشك كرده بدوش ميگرفت و بخانه مى‏آورد چندان كه تسمه مشك سينه او را مجروح كرده بود، و با آسياب گندم را آرد ميكرد به حدّى كه دستهايش آماس كرده و تاول زده بود، و آنقدر خانه را رفته و روبيده بود كه جامه‏اش خاك آلود و كثيف شده بود، و چندان آتش در زير ديگ روشن كرده بود كه لباسهايش چركين گشته، و از اين همه كار و زحمت آسيب و فرسودگى فراوان به او رسيده بود روزى من به او گفتم:

صفحات: 1· 2

وَ قَالَ رَجُلٌ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع يَا ابْنَ عَمِّ خَيْرِ خَلْقِ اللَّهِ مَا مَعْنَى رَفْعِ رِجْلِكَ الْيُمْنَى وَ طَرْحِكَ الْيُسْرَى فِي التَّشَهُّدِ قَالَ تَأْوِيلُهُ اللَّهُمَّ أَمِتِ الْبَاطِلَ وَ أَقِمِ الْحَقَّ قَالَ فَمَا مَعْنَى قَوْلِ الْإِمَامِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ فَقَالَ إِنَّ الْإِمَامَ يُتَرْجِمُ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ يَقُولُ فِي تَرْجَمَتِهِ لِأَهْلِ الْجَمَاعَةِ أَمَانٌ لَكُمْ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.
فَإِذَا سَلَّمْتَ رَفَعْتَ يَدَيْكَ وَ كَبَّرْتَ ثَلَاثاً وَ قُلْتَ- لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ أَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ أَعَزَّ جُنْدَهُ وَ غَلَبَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ فَ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ وَ سَبِّحْ تَسْبِيحَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ع وَ هِيَ أَرْبَعٌ وَ ثَلَاثُونَ تَكْبِيرَةً وَ ثَلَاثٌ وَ ثَلَاثُونَ تَسْبِيحَةً وَ ثَلَاثٌ وَ ثَلَاثُونَ تَحْمِيدَة

ادامه »

پيامبر (ص) فرموده‏اند: فاطمه بانوى بانوان تمام جهان است، از پيشينيان و آيندگان، و هر گاه در محراب عبادت خويش به عبادت مى‏پردازد هفتاد هزار فرشته مقرب به او درود مى‏فرستند و با او همان گونه كه با مريم سخن گفته‏اند سخن مى- گويند كه اى فاطمه! همانا خدايت ترا برگزيده و پاك كرده است و بر همه زنان جهانيان برترى داده است. آنگاه پيامبر (ص) به على (ع) رو كردند و فرمودند: اى على! همانا فاطمه پاره تن من و نور چشم و ميوه دل من است. هر چه او را اندوهگين كند مرا اندوهگين مى‏سازد و آنچه او را شاد كند مرا شاد مى‏كند و او نخستين كس از افراد خاندان من است كه به من ملحق خواهد شد. پس از من نسبت به او نيكويى كن‏

روضة الواعظين / ترجمه مهدوى دامغانى، ص:250

از امام صادق عليه السلام پرسيدم: چرا حضرت فاطمه- سلام اللَّه عليها- زهرا ناميده شد؟ فرمود: زيرا وقتى آن حضرت در محراب عبادت مى‏ايستاد نورش بر اهل آسمانها مى‏تابيد، آنچنان كه نور اختران آسمان برساكنين زمين.

معاني الأخبار / ترجمه محمدى، ج‏1، ص148

امام خامنه ای (مدظله العالی)
انقلاب براى اين است كه جوانان و مردم ما در هر قشر و هر طبقه، اين فرصت را پيدا كنند كه خودشان را بسازند؛ خودشان را از بديها نجات بدهند و در مقابل آتش دوزخ اخروى و دوزخ‏هاى دنيوى بيمه كنند. ۰۱/ ۰۸/1370

هر که دل بُرد، دلبر ما نیست
هر که نازی فروخت، لیلا نیست
هر که هویی کِشَد، مسیحا نیست
هر کسی با تو نیست، با ما نیست
دلبر محض، غیر مولا نیست
عاشقان دف به کف ز حیرانی
صف کشیدند بر غزل خوانی
تا فِتد بر که فال قربانی
رحمت حق به قوم نصرانی
نزد آن شیعه کز تو شیدا نیست
مستم از عشق و خُم به دوش تویی
نُهمین بحر باده جوش تویی
پسر سلسله فروش تویی
حق تعالای هر سروش تویی
ورنه جبریل مرد این‌ها نیست
ای پدر خواندۀ پیاله و خُم
هو تویی ای عزیز یازدهم
ای امیر عمارت مردم
تو به «نحنُ» بناز و من «انتم»
که کتابت به شرح آتانی است
محمد سهرابي