در آموزه های دینی آمده است هرگاه بر خواندن قرآن توانایی نداشتی به قرآن نگاه کنید که این نگاه اثر مطلوبی را بر وجود انسان می گذارد وسبب نورانی شدن انسان می گردد وانسان را به عبودیت نزدیک می نماید.
امام صادق عليه السلام فرمودند: «النَّظَرُ فِي الْمُصْحَفِ عِبَادَه» ؛نگاه کردن به قرآن عبادت است.
همچنین امام باقر علیه السلام فرمودند:«و النَّظَرُ الی الْمُصْحَفِ مِن غَیرِقِرائـهٍ عِبَادَهً» ؛نگاه کردن به قرآن بدون قرائت آن عبادت است.
قرآن کریم،چشم کور را بینا کرده وجان تشنه را سیراب می کند،وسلامتی وبی نیازی به انسان می بخشد.
تمام اعضاء وجوارح انسان باید از قرآن بهره گیرد.سهم چشم هم نگاه به آیات پر نور کتاب الهی است.

در آموزه های دینی آمده است هرگاه بر خواندن قرآن توانایی نداشتی به قرآن نگاه کنید که این نگاه اثر مطلوبی را بر وجود انسان می گذارد وسبب نورانی شدن انسان می گردد وانسان را به عبودیت نزدیک می نماید.
امام صادق عليه السلام فرمودند: «النَّظَرُ فِي الْمُصْحَفِ عِبَادَة» ؛نگاه کردن به قرآن عبادت است.
همچنین امام باقر علیه السلام فرمودند:«و النَّظَرُ الی الْمُصْحَفِ مِن غَیرِقِرائـةٍعِبَادَةً» ؛نگاه کردن به قرآن بدون قرائت آن عبادت است.
قران کریم،چشم کور را بینا کرده وجان تشنه را سیراب می کند،وسلامتی وبی نیازی به انسان می بخشد.
تمام اعضاء وجوارح انسان باید از قرآن بهره گیرد.سهم چشم هم نگاه به آیات پر نور کتاب الهی است.

خداوند برای چشم، چند محافظ قرار داده است:

جایگاه آن را در میان گودالی از استخوان ها قرار داده و چون چشم از پیه ساخته شده، آن را با اشک شور مخلوط کرده است تا فاسد نشود.

مژه، دربان و پلک پوشش چشم است. ابرو، سایبان و خطوط پیشانی برای انحراف عرق به دو سوی صورت است.

هر شبانه روز ده ها هزار عکس رنگی می گیرد، بدون آنکه به فیلم و یا تنظیمِ خاصی نیاز داشته باشد. راستی آیا وجود دوربینی که از پیه ساخته شده و دهها سال عکسبرداری و فیلمبرداری می کند، نشانه قدرت معجزه گر الهی نیست؟!!

چشم، مظهر عاطفه و غضب و مظهر تعجب و ادب و مظهر زیبائی و عشق است.

چشم، رابط انسان با جهان خارج و زبان، وسیله ارتباط انسان با دیگر انسانها و بهترین و ارزان ترین و ساده ترین و عمومی ترین وسیله مبادلات علمی و فرهنگی و اجتماعی است.

شاید تأکید قرآن بر دو چشم، به خاطر آن باشد که تخمین مسافت و فاصله و عمق اشیا با یک چشم امکان پذیر نیست.

بگذریم که چشم نقش ویژه ای در زیبائی افراد دارد و یکی از راه های شناحت افراد است. اگر گوش یا دهان افراد پوشیده باشد به راحتی می توان آنان را شناخت در حالی که اگر چشم بسته باشد، شناخته نمی شوند.

چشم، دریچه دل و عشق است. شاعر می گوید:

زدست دیده و دل هر دو فریاد

که هر چه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنجری نیشش ز فولاد

زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

چشم، راه نفوذ در دیگران است. تفاوت شاگردی که استاد را ببیند و در چشم او نگاه کند با شاگردی که از طریق بلندگو یا نوار سخنی را بشنود، بسیار است.

امام صادق (عليه السلام) فرمودند: «النَّظَرُ فِي الْمُصْحَفِ عِبَادَة» 1؛نگاه کردن به قرآن عبادت است.
همچنین امام باقر(علیه السلام) فرمودند:«و النَّظَرُ الی الْمُصْحَفِ مِن غَیرِقِرائـةٍعِبَادَةً» 2؛نگاه کردن به قرآن بدون قرائت آن عبادت است.
قران کریم،چشم کور را بینا کرده وجان تشنه را سیراب می کند،وسلامتی وبی نیازی به انسان می بخشد.
تمام اعضاء وجوارح انسان باید از قرآن بهره گیرد.سهم چشم هم نگاه به آیات پر نور کتاب الهی است.
1-ابو جعفر محمد بن یعقوب کلینی،اصول كافي،دارالاضواء،اول،1413ه ، ج2، ص61.
2-وسائل الشیعه،ج9،ص364،ب29،ح17707.

«اَفَلَم یَنظُرُوا اِلَی السِّمِاءِ فَوقَهُم کَیفَ بَنَینَا هَا وَزَیَّنَا هَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجٍ» 1؛
مگر به آسمان بالای سرشان ننگریسته اند،که چگونه آن را بر افراشته ایم وآراسته ایم وبرای آن هیچ گونه شکافتگی نیست.
«همانا نگاه،غیر از رویت است چون نگاهی را که باعث کسب علم می شود با انکار بیان کرده یعنی احتیاجی به نگاه کردن برای دیدن آسمانی که از ما دور است نیست.خداوند آنها را به نگاهی که کامل تر از رویت است،راهنمایی می کند وخداوند جمله را با (الی السماء) کامل کرده ونمی گوید «فی السماء»در آسمان نگاه کنید که همان «نظر فی الشیء»است،بلکه خبر از تامل وتفکر وتدبر در نگاه می دهد.اما«نظر الی الشیء»نگاه به سوی چیزی است که خبر از وجود شی می دهد.» 2
پس منظور از نگاه ،نگاه توام با اندیشه وتفکر است که انسان را به قدرت عظیم خالق این آسمان پهناور وشگفتی هایش آشنا می سازد،که هم زیبایی فراوان وهم استحکام ونظم وحساب دارد.نشانه های وجود ،قدرت وعلم خداوند مشهود در تهیه هستی وآسمان هاست.تدبیر واندیشه وزیبایی وزینت آسمان راهی برای رسیدن به حق است.
«اَفَلَم یَنظُرُوا فِی المَلَکُوتِ السَّمَوَاتِ وَ الاَرضِ وَخَلَقَ اللَّهُ مِن شَیءٍ»3 ؛
آیا در ملکوت آسمان ها وزمین وآنچه که خدا آفریده است ننگریسته اید.
ملکوت در عرف قرآن،عبارت است از باطن امور واشیاء وهر چیزی که نشان پروردگار متعال است ونظر کردن به آن با یقین ملازم است.غرض این آیه توبیخ آنان در اعراض وانصراف از وجه ملکوتی اشیاست که چرا فراموش کردند ودر آن نگاه نکردند .تا برایشان روشن شود که آنچه را رسول خدا به سوی آن دعوتشان می کند حق است.
«نگاه به ملکوت ،نظام وحکومت آسمان ها وزمین که دلیل بر وجود صانع حکیم و قدیم است» 4
باید عمیق ومتفکرانه باشد تا به ثمر برسد. توجه واندیشه درباره باطن هستی وشیوه ی ارتباط آن با پروردگارش آدمی را به خدا مرتبط می سازد،توحید را باید با عقل وفکر فهمید نه تقلیدی وکورکورانه.«اَوَلَم یَنظُرُوا یعنی اَوَلَم یَتَفَکَِرُوا»
خداوند مردم را به تامل در وابسته بودن جهان آفرینش ،ونیاز به هستی بخش دعوت می کندکه کافران به سبب تفکر نکردن در جنبه ملکوتی موجودات سزاوار سرزنش هستند.
«قُل اُنظُرُوا فِی السَّمَوَاتِ وَالاَرضِ» 5؛
بگو به دیده عبرت بنگرید که در آسمان ها وزمین چیست؟
به آنچه در آسمان ها وزمین است نگاه کنید مخلوقات مختلف وگوناگون هر یک آیتی ازآیات خداست.در ساختمان همه این ها بنگرید وبا مطالعه آنها به مبدا جهان هستی آشناتر ونزدیکتر شوید ونشانه ها وععبرت ها را از اختلاف شب وروز وجریان ستارگان وافلاک وکوه ها ودریا ها ودرختان ومیوه ها وحیوانات گوناگون ببینید.
خداوند امر به نگریستن وتدبر واستدلال در دلایل ایمان به خدا کرده تا گمان نکنیم پذیرش حق جبر محض است واین بر دو مقصود ما دلالت دارد،اول جز با تامل در دلایل ونشانه های اوراهی برای شناخت خداوند نیست  دوم اینکه به آیات در آسمان ها ویا در زمین ،واز جمله احوال معادن ونباتات و در حرکات افلاک واندازه و وضع آنها که در این آیه تفضیل نداده بنگرید، در اینجا خداوند از یک قاعده کلی خبر می دهد ،یعنی امر به تفکر واندیشه در آیات ونشانه ها برای این است که عبرت بگیریم.
«فَانظُرُوا اِلَی آثَارَ رَحمَتِ اللَّهِ کَیفَ یُحیِ الاَرضَ بَعدَ مَوتِهَا» 6؛
پس به آثار رحمت خدا بنگرکه چگونه زمینن را پس از مرگش زنده می گرداند.
در این آیه باران را رحمت خداشمرده وکیفیت زنده کردن زمین را آثار رحمت خداوند می خواند ،پس زنده شدن زمین بعد از مردنش از آثار رحمت است ونباتات واشجار ومیوه ها از آثار زنده شدن زمین است.با اینکه خود آنها نیز از آثار رحمت هستند تدبیر الهی است که از خلقت باد وباران اینها حاصل می شود آنقدرآثار رحمت الهی در احیای زمین های مرده با نزول باران آشکار است که با یک نگاه کردن بدون نیاز به جستجو گری بر هر انسان ظاهر می شود .اما بایددرآثاربارش باران به دقت نگریست که احتیاج به ژرف اندیشی عمیق دارد.
1 -ق،6
2-فخر رازی،کبیر،ج14،ص134
3-اعراف،185
4-طباطبایی،المیزان،ج8،ص368
5-یونس،101
6-روم،50

«اُنظُر اِلَی ثَمَرِهِ اِذَا اَثمَرَ وَیَنعِهِ» 1
به آن میوه چون ثمر دهد وبه طرز رسیدنش بنگر
«هرگاه میوه می رسد ببین چگونه از دانه ای ضعیف تبدیل به میوه ای می شود می شود که تو از آن بهره ببری .نگاه کنید ودر قدرت خداوند بیندیشید،که اشیاء را از حالتی به حالت دیگر تغییر می دهد واستدلال کنید» 2
موضع استدلال وحجت در این آیه ،امر به نگریستن در ایجاد واتمام واکمال میوه وطرز رسیدن آن است،زیرا این میوه ها در اول رسیدنشان به صفاتی خاص ایجاد شدند،وبعد به حالتی متضاد با حالت وشکل سابق خود تغییر شکل می دهند،این تحولات ناچار از سببی است که آن سبب تاثیر طبیعت وفصل ها وستارگان و افلاک است،این حوادث از خداوند متعال حکمت ورحمت اوست پس بر قدرت وتدبیر ،مقدر ،مدبر ومنقلب از حالی به حال دیگر بنگرید وعبرت گیرید واستدلال نمایید. در این آیه اهمیت خاصی که قرآن برای میوه قائل شده را دلیل بر توحید وخداشناسی شمرده است.به تعبیر قرآن تنها افراد با ایمان یعنی افراد حق جو وجستجو گران حقیقت،این مسائل را نگاه می کنند وگرنه با چشم عناد ولجاج ویا بی اعتنایی وسهل انگاری ممکن نیست هیچ یک از حقایق را ببینیم.
1  -انعام،99
2-زمخشری،کشاف،ج3،ص52.

فَلْيَنْظُرِ الانْسانُ إِلي طَعامِه 1
نگاه کردن به غذا وخوراکی یکی از مستحبات در دین است ولذا در آیه شریفه می فرماید:«پس انسان باید در غذای خود بنگرد»وانسان با نگاه کردن متوجه می شود که چه دست‏هايي در كار بوده است؟آیا این غذا حلال است يا حرام؟نگاه كند كه لا به لاي غذا سنگي نباشد.نگاه كند كه آيا ديگران هم دارند يا نه؟نگاه كند تا قدرت‏نمايي خدا را ببيند.نگاه كند كه در هضم و نشاط آن مؤثّر است.نگاه كند به غذاي خود، نه لقمه ديگران.نگاه كند كه قدرت حاصل از غذا را كجا مصرف مي‏كند؟نگاه كند كه غذا از چه اجزايي تشكيل شده است؟نگاه كند به غذا كه اگر از آن كار مفيدي انجام ندهي تبديل آن به نجاست كاري حيواني است.
«روشن است که منظور از نگاه کردن تماشای ظاهری نیست.بلکه نگاه به معنی دقت واندیشه در ساختمان این مواد غذایی واجزای حیاتبخش آن وتاثیرات شگرفی که در وجود انسان دارد،وسپس اندیشه در خالق آنهاست» 2
در روایات در تفسیر این آیه مطالبی نقل شده از جمله امام صادق(علیه السلام)می فرمایند:«یعنی انسان به علم (خوراک روح)بنگرد وفرمودند:به علمی که فرا می گیری بنگرونگاه کن که از چه کسی فرا می گیری» 3
به هر حال این اوامر ودعوت های حکیمانه قرآن کریم بر طبق فطرت وطبیعت حواس وادراکات بشری است که باید از طریق حس وتحقیق با اسرار کائنات وقوانین طبیعت آشنا شود.
در آیه ای دیگر چنین می فرماید:
«فَانظُر اِلَی طَعَامِکَ وشَرَابِکَ لَم یَتَسَنَّه وَانظُر اِلی حِمَارِکَ وَنَجعَلَکَ آیَهٌ لِنَّاسِ وَ انظُر اِلَی العِظامٍ…» 4
به خوراک ونوشیدنی خود بنگر که طعام ورنگ آن تغییر نکرده است وبه دراز گوش خود نگاه کن که چگونه متلاشی شده است (این ماجرا برای آن است که به تو پاسخ گوییم وتو را در مورد معاد نشانه ای برای مردم قرار دهیم)وبه این استخوانها بنگر
در تفسیر المیزان ذکر شده :این جملات در سرگذشت شخص مزبور عجیب است ،چرا که کلمه«انظر»(نگاه  کن)تکرار شده .با اینکه ظاهر کلام اقتضا می کرد به یک دفعه اکتفا کند.اینکه کلمه«انظر»سه بار تکرار شده برای متذکر شدن این مطلب که در هر بار غرضی در کار بوده وآن غیر از آن غرضی است که در دفعات دیگر بوده است .5
وقتی که الاغش را دید که خاکستر شده واستخوان هایش پوسیده اما غذایش تغییر نکرده،تعجبش بیشتر شده،زیرا در طعام وشراب دگرگونی زودتر راه می یابذ واین آیه نشانه ای برای منکران معاد است.خدا صحنه ای از قیامت را در دنیا آورده است برای اینکه معاد جسمانی است.زیرا اگر معاد روحانی بود،سخن از استخوان وقبر به میان نمی آید .از طرفی حواس از ابزار شناخت است .نگاه کردن به زنده شدن الاغ بعد از جمع آوری استخوان های پوسیده وعدم تغییر خوردنی ها و نوشیدنی ها یکی از نشانه های رجعت وزنده شدن مرده خواهد بود.
1-عبس ،آیه24
2-مکارم ،نمونه،ج26،ص145
3-حر عاملی،وسائل الشیعه،ج18،ص109،
4 -بقره ،259
5 -طباطبائی،المیزان،ج18،صص 217-216

«وَلتَنظُر نَفسً مَا قَدَّمَت لِغَدٍ» 1
وهر کس باید بنگرد که برای فردای خود از پیش چه فرستاده است.
هر فردی باید بنگرد وببیند چه چیزی برای روز قیامتش مقدم داشته ،بدین معنا که باید اندیشه کند که چه چیز از پیش فرستاده ،عمل شایسته ای که او را نجات دهد یا عمل بدی که او را هلاک وپست نماید،زیرا اعمالب بر او وارد می شود.
«نگاه کردن در اعمالی که آدمی از پیش برای فردایش می فرستد امری دیگر غیر از تقوا است .یک مومن نیز باید در آنچه کرده  دوباره نظر کند.ببینید اگر عیبی داشته آن را بر طرف سازد.آیه به گونه عموم است که هر فردی باید اعمالی که انجام می دهد بنگرد.
این نوع خطاب با آنکه تکلیف در آن عمومی است ،به حسب طبع دلالت بر عتاب وسرزنش مومنان دارد نیز اشاره دارد بر اینکه افرادی که شایسته امتثال این دستور باشند در نهایت عده اندکی هستند.» 2
1-حشر/18
2-طباطبائی،المیزان،ج18،ص216-217

«وَلتَنظُر نَفسً مَا قَدَّمَت لِغَدٍ» 1
وهر کس باید بنگرد که برای فردای خود از پیش چه فرستاده است.
هر فردی باید بنگرد وببیند چه چیزی برای روز قیامتش مقدم داشته ،بدین معنا که باید اندیشه کند که چه چیز از پیش فرستاده ،عمل شایسته ای که او را نجات دهد یا عمل بدی که او را هلاک وپست نماید،زیرا اعمالب بر او وارد می شود.
«نگاه کردن در اعمالی که آدمی از پیش برای فردایش می فرستد امری دیگر غیر از تقوا است .یک مومن نیز باید در آنچه کرده  دوباره نظر کند.ببینید اگر عیبی داشته آن را بر طرف سازد.آیه به گونه عموم است که هر فردی باید اعمالی که انجام می دهد بنگرد.
این نوع خطاب با آنکه تکلیف در آن عمومی است ،به حسب طبع دلالت بر عتاب وسرزنش مومنان دارد نیز اشاره دارد بر اینکه افرادی که شایسته امتثال این دستور باشند در نهایت عده اندکی هستند.» 2

1  -حشر/18
2 -طباطبائی،المیزان،ج18،ص216-217

أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَي الابِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ وَ إِلَي السَّماءِ كَيْفَ رُفِعَتْ وَ إِلَي الْجِبالِ كَيْفَ نُصِبَتْ وَ إِلَي الارْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ فَذَكِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَكِّرٌ 1
آیا به شتر نمی ننگرند که چگونه آفریده شده وبه آسمان که چگونه برافراشته شده ؟وبه کوه ها که چگونه برپا داشته شده ؟وبه زمین که چگونه گسترده شده است؟
این آیه منکرین را نخست دعوت می کند به اینکه در شتر بنگرید،که چگونه خلق شده وخداوند آن را چگونه از زمین مرده،وفاقد حیات بی شعور به این صورت درآورده است. 2

در مجمع البیان به نقل از ابی عمروبن علاو زجّاج گفته است:«آیا با بیشترین نگاه کردن به او وآنچه خداوند ترکیب نموده از شگفتی های خلقت که با تمام بزرگی وقوتش کودکی آن را خوار کرده ومطیع ورام او می شود» 3
آیا گمشدگان وادی غفلت،به اسرار شگفت انگیز این موجود اندیشه نمی کنند،تا راهی به حق یافته واز بی راهه بازگردند.به آسمان نگاه کنید که چگونه افراشته شده که در آن خورشید وماه وستارگان درخشنده برای بقای زندگی انسان آفریده شده اند .هر روز در پرتو اکتشافات جدید عظمت آسمان بیش از پیش بر انسان نمایان شده،تفکر ونگرش در کوه ها که خداوند به منزله میخ های زمین قرار داده ودر درون خود آب ها ومعادن ذخیره شده برای استفاده بشر حفظ نموده است
«واگر کوه ها نبودند زمین اهلش را فرو می برد» 4
به مسطح وگسترده بودن زمین نگاه کنید که شایسته زندگی برای بشر است در تفسیر کبیر آمده است که:
اعراب در گذشته قبل از هر چیز چشمشان به شتری که بر آن سوار بودند می افتاد ودر فکر فرو می رفتند وهنگامی که بالای سرشان نگاه می کنند چیزی جزآسمان مشاهده نمی نمودند ،وهنگامی که به چپ وراست خود نظر می افکندند ،جز کوه ها چیزی مشاهده نمی شد،وهنگامی که به زیر پای خود نگاه می کند چیزی جز زمین وجود نداشت،گویی خداوند به آنها دستور اندیشه کردن می دهد ،اندیشه ای به هنگام تنهایی که طبعاًبر محور این چهار چیز دور می زند
1-غاشیه ،20-17
2 - طباطبائی المیزان،ج20،ص400
3-طبرسی،مجمع البیان،ج10،ص338
4 -همان

«فَسیرُوا فِی الأرضِ فَانظُرُوا کَیفَ کَانَ عَاقِبَةُ المُکَّذِبِینَ» 1
در زمین بگردید وببینید فرجام انکار پیشینیان چگونه بوده است؟
«در زمین گردش وسیر کنید واخبار تکذیب کنندگان را وآنچه را که به آنها رسیده،با دیده عبرت بنگرید تا پند بگیرید ودیگر همچون آنها عمل نکنید وراه تکذیب وانکار پیامبر را در پیش نگیرید»؛ 2
زیرا این آدم نماهای مغرور و واژگون در غرایز وشهوت ،حقایق و واقعیت حیات  ورهبران الهی را تکذیب کردند.امر به گردش ودیدن آثار پیشینیان ،ملت های گذشته و پادشاهان وفراعنه گردنکش ،به جهت عبرتی است که در دیدن آثار آنان وجود دارد،چه آنکه می بینیم آنان از بین رفته بدون اینکه قصرهای بلندشان ویا گنج های ذخیره شده آنها ویا تخت های مجللشان برایشان فایده ای داشته باشد.امر به سیر در زمین امری محال نیست ،بلکه مقصود شناخت احوال تکذیب کنندگان است ،زیرا اثر مشاهده آثار گذشتگان قوی تر از شنیدن آثار آن است.
هنگامی که در برابر آثار گذشتگان قرار می گیریم ،گویا یک مرتبه ویرانه ها جان می گیرند واستخوان های پوسیده از زیر خاک زنده می شوند،وجنب وجوش پیشین خود را آغاز می کنند .گذشته دور برای ما ترسیم می شود که دورنمای واقعی برای عبرت وتجربه نظر کنندگان است.بار دیگر نگاه می کنیم همه را خاموش وفراموش شده می بینیم.مقایسه این دو حالت نشان می دهد افراد خودکامه چه کوتاه فکرند که برای رسیدن به هوسهای بسیار زود گذر به هزاران دروغ وجنایت آلوده می شود.چه بسا ضرورت کاوش ودقت در فرجام تکذیب کنندگان دین الهی الزامی است.
«قُل سِیرُوا فِی الأرضِ فأَنظِرُوا کَیفَ کَانَ عَاقِبَةُ المُجرِمِینَ» 3
بکو در زمین بگردید پس ببین فرجام گنه پیشگان چگونه بود.
خداوند دستور می دهد که در زمین سیر کنند وعاقبت مجرمینی که انبیاءرا تکذیب کرده وانذار آنها را به هیچ گرفتند،ببینند که بازدید از آثاربه جا مانده آنها یکی از ابزار رشد وتعالی وتربیت می باشدو همچنین نظر وتفکر در عاقبت امر ایشان که خانه های خرابشان وآبادی های ویران وخالی ایشان بر آن دلالت دارد برای صاحب بصیرتی که بخواهد عبرت بگیرد کافی است.
آیت الله مکارم شیرازی در تشریح آیات فرموده :«کمی در جهان سیر کنید وآثار این گذشتگان مجرم وگنهکار ومنکر توحید ومعاد را بنگرید.چرا که مشاهده یکی از آثار آنچنان طوفانی در دل وجان انسان بر پا می کند که مطالعه چندین کتاب قطور چنان اثری ندارد»  4
سپس باید نگریست که چگونه خدا آنها را هلاک کرد ودیار آنها را قلع وقمع گردانید.باید از کفر محرمان وگناه کاران عبرت گیرند،زیرا برای مسلمانان در ترک گناهان وترس از عاقبت آنان لطف بزرگی است.

1 -آل عمران،137؛نحل ،35
2-طبرسی،مجمع البیان،ج2،ص397
3 -نمل ،69
4-مکارم شیرازی،تفسیر نمونه ،ج15،ص531،530

قسمتی از پایان نامه من با موضوع نگاه در آیات وروایات