سدير صيرفى گويد: امام أبو عبد اللَّه صادق از پدرش از اجدادش عليهم السّلام روايت نمود: كه پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: نور فاطمه پيش از آفرينش زمين و آسمانها آفريده شد، يكى از مردم گفت: اى پيامبر خدا بنا بر اين فاطمه از جنس بشر نيست؟ پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله در پاسخ او فرمود: فاطمه حوراء بشر است، گفتند: اى پيغمبر خدا! چگونه مى‏شود كه زهرا حوريّه و انسيّه باشد؟ فرمود: پيش از اين كه پروردگار متعال، حضرت آدم را خلقت نمايد، در آن هنگام كه روحهاى خلايق را آفريد، فاطمه را از نور خود خلق كرد، و چون آدم را آفريد فاطمه را به او ارائه نمود. گفته شد: اى پيامبر خدا! فاطمه در آن هنگام كجا بود؟ فرمود: نور او در ميان يك ظرف كوچكى در زير ساق عرش جاى داشت. گفتند: اى رسول خدا! غذاى وى چه بود؟

صفحات: 1· 2

حضرت فاطمه عليهاالسلام رابطه انس خود را با خداوند و عبادت و نيايش ‍ با تمام وجود را مرهون تربيت پيامبر صلى الله عليه و آله است . او در خانه اى به دنيا آمد كه در آن شيوه پرستش پروردگار دائما در صحنه نمايش ‍ بود. از خردسالى بانگ و نواى آسمانى تكبير را مى شنيد، زمزمه هاى مناجات مادر و پدر را استماع مى كرد.

آن گاه كه مادر را از دست داد، پدرى بسان مادر او را در برگرفت و به رشد و تربيت او همت گماشت ، همان پدرى كه ثلث آخر شب در حال احيا و عبادت بود و فاطمه عليهاالسلام خردسال گاهى تماشاگر پدر در عبادت و زمانى همپاى پدر در عبادت مى شد و طبيعى است در اين بيدارى و همگامى با خلوت شب و روح سحر انس و آشنائى يافت .

ادامه »

حضرت امام صادق عليه السلام  فرمود كه ما امر مى‏كنيم اطفال خود را به تسبيح فاطمه عليها السلام چنان كه امر مى‏كنيم ايشان را به نماز، پس مداومت كن آن را كه مداومت نكرد آن را بنده‏اى كه بدبخت شود
و هم از آن حضرت عليه السلام است كه فرمود كه تسبيح حضرت فاطمه زهرا عليها السلام در هر روز عقيب هر نماز دوست‏تر است نزد من از هزار ركعت نماز در هر روز
و مروى است از حضرت باقر عليه السلام كه فرمود كه نيست بنده‏اى كه عبادت كند خداى را به چيزى از سپاس و ذكر و بزرگى حق تعالى افضل از تسبيح فاطمه زهرا عليها السلام، و اگر مى‏بود چيزى افضل از آن هر آينه عطا مى‏كرد آن را پيغمبر صلى الله عليه و آله به فاطمه عليها السلام
و كيفيّت آن بر اين نحو است كه سى و چهار مرتبه گفته مى‏شود اللَّه اكبر و سى و سه مرتبه الْحَمْدُ للَّهِ و سى و سه مرتبه سبحان اللَّه كه مجموع صد فصل باشد.

مجموعه رسائل در شرح احاديثى از كافى، ج‏2، ص:383

روايت كرده‏ اند كه امير المؤمنين عليه السّلام به مردى از بنى سعد فرمود:
آيا نميخواهى از وضع و حال خودم و فاطمه زهرا با تو سخنى باز گويم، (و چنين حكايت فرمود) فاطمه در خانه من بود، و به تنهائى آب از چاه مى‏كشيد و در مشك كرده بدوش ميگرفت و بخانه مى‏آورد چندان كه تسمه مشك سينه او را مجروح كرده بود، و با آسياب گندم را آرد ميكرد به حدّى كه دستهايش آماس كرده و تاول زده بود، و آنقدر خانه را رفته و روبيده بود كه جامه‏اش خاك آلود و كثيف شده بود، و چندان آتش در زير ديگ روشن كرده بود كه لباسهايش چركين گشته، و از اين همه كار و زحمت آسيب و فرسودگى فراوان به او رسيده بود روزى من به او گفتم:

صفحات: 1· 2

وَ قَالَ رَجُلٌ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع يَا ابْنَ عَمِّ خَيْرِ خَلْقِ اللَّهِ مَا مَعْنَى رَفْعِ رِجْلِكَ الْيُمْنَى وَ طَرْحِكَ الْيُسْرَى فِي التَّشَهُّدِ قَالَ تَأْوِيلُهُ اللَّهُمَّ أَمِتِ الْبَاطِلَ وَ أَقِمِ الْحَقَّ قَالَ فَمَا مَعْنَى قَوْلِ الْإِمَامِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ فَقَالَ إِنَّ الْإِمَامَ يُتَرْجِمُ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ يَقُولُ فِي تَرْجَمَتِهِ لِأَهْلِ الْجَمَاعَةِ أَمَانٌ لَكُمْ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.
فَإِذَا سَلَّمْتَ رَفَعْتَ يَدَيْكَ وَ كَبَّرْتَ ثَلَاثاً وَ قُلْتَ- لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ أَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ أَعَزَّ جُنْدَهُ وَ غَلَبَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ فَ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ وَ سَبِّحْ تَسْبِيحَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ع وَ هِيَ أَرْبَعٌ وَ ثَلَاثُونَ تَكْبِيرَةً وَ ثَلَاثٌ وَ ثَلَاثُونَ تَسْبِيحَةً وَ ثَلَاثٌ وَ ثَلَاثُونَ تَحْمِيدَة

ادامه »

پيامبر (ص) فرموده‏اند: فاطمه بانوى بانوان تمام جهان است، از پيشينيان و آيندگان، و هر گاه در محراب عبادت خويش به عبادت مى‏پردازد هفتاد هزار فرشته مقرب به او درود مى‏فرستند و با او همان گونه كه با مريم سخن گفته‏اند سخن مى- گويند كه اى فاطمه! همانا خدايت ترا برگزيده و پاك كرده است و بر همه زنان جهانيان برترى داده است. آنگاه پيامبر (ص) به على (ع) رو كردند و فرمودند: اى على! همانا فاطمه پاره تن من و نور چشم و ميوه دل من است. هر چه او را اندوهگين كند مرا اندوهگين مى‏سازد و آنچه او را شاد كند مرا شاد مى‏كند و او نخستين كس از افراد خاندان من است كه به من ملحق خواهد شد. پس از من نسبت به او نيكويى كن‏

روضة الواعظين / ترجمه مهدوى دامغانى، ص:250

از امام صادق عليه السلام پرسيدم: چرا حضرت فاطمه- سلام اللَّه عليها- زهرا ناميده شد؟ فرمود: زيرا وقتى آن حضرت در محراب عبادت مى‏ايستاد نورش بر اهل آسمانها مى‏تابيد، آنچنان كه نور اختران آسمان برساكنين زمين.

معاني الأخبار / ترجمه محمدى، ج‏1، ص148